بیرون آمدن از سوی دیگر سختی

سفر آن گریدی به سمت تاب آوری با پسرش، ایوان، که اکنون ۱۹ ساله است، آغاز شد. حتی قبل از تولد او می دانست که چیزی درست نیست. پس از زایمان، پرستار گفت که هرگز کودکی را ندیده است که عصبانی باشد – نه آن چیزی که والدینی که برای اولین بار می خواهند بشنوند. ایوان مدام گریه می کرد و زمانی که ۱۱ ماهه بود، گریدی او را در رشته درمانی ثبت نام کرد. وقتی او ۱۸ ماهه بود، پدرش، شوهر گریدی، رفت.

ناگهان، گریدی یک مادر مجرد با نوزادی بود که ۲۰ ساعت در روز گریه می کرد و هیچ کس نمی توانست به او بگوید چه مشکلی دارد. وقتی ایوان ۳ ساله بود، سعی کرد او را با یک قیچی بکشد. در سن ۴ سالگی، اولین داروی ضد روان پریشی خود را مصرف کرد و در ۷ سالگی، اولین بستری شدن در بیمارستان روانپزشکی را سپری کرد.

گریدی با تحریک نیازهای پزشکی رو به رشد پسرش شروع به مطالعه روی مغز و رشد عصبی کرد. اکنون، او به شرکت‌ها، سازمان‌های دولتی، انجمن‌ها و سازمان‌های غیرانتفاعی Fortune 500 می‌آموزد که انعطاف‌پذیری مهارتی است که می‌توان آن را آموخت و تقویت کرد —مهارتی که او دست اول بر آن مسلط شده است.

پس از دومین بستری شدن ایوان در بیمارستان، گریدی با توموری در غده بزاقی او تشخیص داده شد که منجر به فلج صورت شد. چند روز پس از عمل جراحی برای برداشتن تومور، یک ذره گرد و غبار قرنیه او را خراش داد. سپس در حالی که منتظر جراحی چشم بود، از پله‌ها به پایین افتاد و پایش از چهار نقطه شکست.

گریدی، که اکنون دو بار سخنران TEDx است، می‌گوید: «بنابراین، من فلج صورت و چکمه و یک کودک بیمار روانی و اوتیستیک داشتم – و زندگی و هر چیزی که با آن همراه است. بریا راجرز، مشارکت‌کننده موفقیت با گریدی در مورد اینکه چگونه بر همه چیز غلبه کرد – و دیگران نیز چگونه می‌توانند.

صحبت کرد.

این مصاحبه برای طولانی بودن و وضوح ویرایش شده است.

شما یک متخصص تاب آوری هستید. این به چه معناست؟

به این معنی است که من از طریق آن کشیده شده‌ام و مانند بقیه از آن طرف بیرون آمده‌ام…. من به هیچ وجه یک متخصص تاب آوری نبودم، اما از من خواسته شد که یک سخنرانی TED در مورد تاب آوری انجام دهم. و من فکر کردم، خب، من باید به ادبیات بپردازم و واقعاً سعی کنم آن را بفهمم. من قبلاً به خاطر ایوان به مغز و نحوه کار ما فوق العاده علاقه داشتم…. من تعجب کردم که فهمیدم انعطاف پذیری این ویژگی ژنتیکی جادویی مانند ران های لاغر نیست. این چیزی نیست که شما دارید یا ندارید، بلکه مجموعه‌ای از مهارت‌ها و عضلات است که می‌توانید پرورش و ساختن. و چه بخواهیم چه نخواهیم، ​​زندگی به ما فرصت های زیادی می دهد تا تمرین. بنابراین، من درباره مغز و تاب‌آوری و اینکه سازمان‌ها، رهبران و کارآفرینان چه کاری می‌توانند انجام دهند تا نه تنها در این دنیایی که اکنون در آن هستیم، حرکت کنند، بلکه در نتیجه واقعاً پیشرفت کنیم، مطالعه کرده‌ام.

آیا می‌توانید داستان زمانی را به اشتراک بگذارید که به شخصی در ایجاد انعطاف‌پذیری کمک کرده‌اید؟

من همین الان با Uvalde [منطقه مدرسه مستقل تلفیقی در تگزاس] صحبت کردم. در ماه می [۲۰۲۲]، آنها ۲۱ نفر از دانش آموزان و معلمان خود را [در راب ابتدایی] از دست دادند. و این یک رویداد واقعاً احساسی بود. من حتی مطمئن نبودم که قرار است نامزدی [صحبت کردن] را بپذیرم، زیرا فکر می‌کردم، چه چیزی می‌توانم بگویم که می‌تواند این کار را بهتر کند؟ و یک سخنرانی راه‌راه انگیزشی انجام داد. به نظر نمی رسد آن را قطع کند. اما آنچه را که با آنها به اشتراک گذاشتم – و سپس در تمام آخر هفته انبوهی از پشتیبانی و ایمیل دریافت کردم. ایمیلی از یک راننده اتوبوس دریافت کردم که صبح روز گذشته در آنجا حضور داشت و در نهایت بچه‌ها را با اتوبوس به اورژانس منتقل می‌کرد – اغلب اوقات ما از احساسات سخت آنقدر ناراحت هستیم که سعی می‌کنیم از آنها فرار کنیم. ما سعی می کنیم آنها را بی حس کنیم. بنابراین غم، آسیب، اضطراب، ترس، ناراحتی – ما سعی می کنیم آن را بی حس کنیم.

مشکل این است که وقتی سعی می‌کنید استرس نداشته باشید، بیشتر احساس استرس می‌کنید. وقتی سعی می کنید مضطرب نباشید، بیشتر احساس اضطراب می کنید. و هنگامی که سعی می کنید احساسات منفی را احساس نکنید، در واقع شدت و مدت زمانی که آنها را احساس می کنید، بزرگ می کنید.

بنابراین، توصیه‌ای که من به آنها کردم و توصیه‌هایی که به بسیاری از سازمان‌ها، رهبران، مدیران ارشد، مدیران عامل، کارآفرینان، مشاوران املاک، مهندسان، پزشکان می‌کنم، گاهی اوقات این است که شما باید به خودتان اجازه دهید که در این حالت بنشینید. گاهی اوقات، خوب نیست که مشکلی ندارد< /a>. و این بدان معنا نیست که شما باید در آن بنوشید، اما اگر همیشه احساس خوشبختی نکنید هیچ مشکلی برای شما وجود ندارد…. ما این لحظات زیبا و شگفت انگیز را در بین چالش های زندگی داریم. و اگر بتوانیم یاد بگیریم که آن‌ها را استخراج کنیم و آنها را بزرگ کنیم و مزه آنها را بچشیم و از آنها قدردانی کنیم، توانایی ما برای مقابله با موارد نه چندان عالی.

با توجه به همه چیزهایی که در مورد تاب آوری می دانید، در یک فضای کاری ایده آل چگونه خواهد بود؟

در دنیای ایده آل، آینده کار راهی برای اولویت بندی سلامت روان پیدا می کند. /a> و رفاه به اندازه سلامت جسمانی – آنچه اندازه گیری می شود، مدیریت می شود. ما شاخص های کلیدی عملکرد و ابتکارات استراتژیک را اندازه گیری می کنیم. ما اهداف و مقاصد را اندازه گیری می کنیم. ما بودجه و درآمد را اندازه گیری می کنیم. ما باید شروع به اندازه گیری بهزیستی روانی کنیم… این باید یک امر جدید باشد. این بدان معناست که منابع سلامت روان باید در دسترس باشد. این بدان معناست که ما باید یک ذهنیت رشد را پرورش دهیم…. [رهبران] قرار است با استعدادترین، باهوش ترین افراد را با بهترین رزومه و بهترین تجربه استخدام کنند، اما هیچ یک از این موارد پیش بینی کننده میزان عملکرد این فرد در دنیای عدم اطمینان، ابهام و تغییر نیست. رهبرانی که واقعاً در این دنیای جدید کار پیشرفت می کنند، کسانی هستند که برای تلاش و تمایل به یادگیری و رشد و شکست و بهتر شدن استخدام می شوند. از آنجایی که شما کارآفرینانی دارید که در حال راه‌اندازی کسب‌وکارهای جدید و بهبود فعالیت‌های جانبی خود هستند، این به هوش هیجانی مربوط می‌شود، نه IQ. هفتاد درصد مواقع، فردی با ضریب هوشی متوسط ​​بهتر از دیگران با ضریب هوشی فوق العاده بالا و اگر تا به حال با فردی آشنا شده اید که باهوش است و هیچ مهارت اجتماعی ندارد، می توانید آن را تأیید کنید.

این مقاله در اصل در شماره ژانویه/فوریه ۲۰۲۳ مجله SUCCESS منتشر شد.