عمومی

برای ایلان ماسک، لاف زدن یک فرم هنری است. چرا علم می گوید این است یک عادت مخرب تر از آنچه فکر می کنید

برای ایلان ماسک، لاف زدن یک فرم هنری است. چرا علم می گوید این است
یک عادت مخرب تر از آنچه فکر می کنید

“نمی خواهم لاف بزنی، اما من در فروتنی بهترین هستم.” آشنا به نظر می رسد؟

همه ما شاهد فروتنی های ایلان ماسک در توییتر هستیم. توییت‌های فخر‌آمیز او مرز بین عجیب‌وغریب بودن شخصیت و در بدترین حالت حداقل موجه بودن را می‌پیماید.

پس از همه، اگر شما ثروتمندترین مرد روی زمین، ساخت موشکهایی که به مریخ میروند و ماشینهای الکتریکی بر خلاف هیچکدام دیگران در بازار، چرا لاف نمی زنید؟

تفخر کردن در مورد دستاوردهای خود نوعی از مدیریت برداشت. وقتی ماسک خودنمایی می کند، سعی می کند بر برداشت های ما به نفع خود تأثیر بگذارد. او در این مورد تنها نیست. همه ما سعی کرده ایم روایت را کنترل کنیم.

اما باید با احتیاط قدم برداریم. بر اساس آخرین تحقیق، استفاده از حق لاف زدن باعث اعتماد مردم می شود شما کمتر و در تجارت، اعتماد پول است.

اینجاست که چرا ما لاف می زنیم، چرا کسانی را دوست نداریم که انجام دهید، و چرا همه ما فقط باید متوقف شویم. (طبق علم!)

چرا این کار را انجام می دهیم

لاف زدن ریشه در انگیزه ذاتی ما برای ارتباط با دیگران دارد.

ارتباط اجتماعی به این معنی است که ما کمتر افسرده هستیم، از نظر شناختی تیزتر هستیم، ایمن تر از بیماری، و رضایت بیشتری از زندگی (ممنونم، دوپامین). در نتیجه، به معنای واقعی کلمه بیشتر زندگی می کنیم.

اما لاف زدن نوع زشت تری از ارتباط اجتماعی است. این از نیاز انسانی ما نیز برای کسب وضعیت اجتماعی.

به عنوان عصب شناس مایکل گازانیگا noted: وقتی صبح از خواب بیدار می شویم، “به مثلث ها و مربع ها فکر نمی کنیم… ما به این فکر می کنیم که در کجا هستیم. ارتباط با همسالانمان.”

جایی که ما در سلسله مراتب اجتماعی قرار می گیریم، میزان احترام ما و نسبت منابع اجتماعی تخصیص یافته را تعیین می کند. برای ما، و — جالب است — چقدر عمر می کنیم.

و اگر فکر می کنیم در جایی که باید باشیم نیستیم. ما لاف می زنیم که بیش از حد جبران کنیم.

چرا دیگران آن را دوست ندارند

به آخرین باری فکر کنید که شما یا کسی که می‌شناسید درباره چیزی لاف زده‌اید. تاثیر ماندگار شما چه بود؟

طبق گفته روانشناس سوزان ویتبورن، لاف زدن دو چیز را در کانون شناختی ما قرار می دهد. اول، حقارت نسبی ما نسبت به لاف زن. دوم، ناامنی خود لاف زن.

از یک طرف، خودنمایی ها سعی می کنند ما را نسبت به خود احساس ناامنی کنند. آنها نشانی می‌دهند که خود را به مجموعه‌ای از استانداردهای سخت‌تر پایبند می‌کنند – که اساساً به این معنی است که ما آنقدرها هم جدی، سخت کوش یا رویا نیست.

به سختی می‌توانیم به کسانی اعتماد کنیم که بی‌پرواانه ما را اینطور زیر اتوبوس می‌اندازند. در غیر این صورت آنها چگونه بی توجه خواهند بود؟

از سوی دیگر، نیاز آنها برای به نمایش گذاشتن دستاوردهای خود واقعاً فقط کافی است. جلوه‌ای از حس حقارت خودشان. هرچه بیشتر لاف بزنند، بیشتر می توانند خود را متقاعد کنند که کارشان خوب است. و ناامنی یک کیفیت قابل اعتماد نیست.

چرا باید متوقف شویم

جامعه ها بر اساس توانایی های تبلیغاتی ساخته نشده اند. آنها بر اساس نتایج ساخته شده اند. و نتایج به خودی خود صحبت می کنند.

در جوامع شکارچی و جمع آوری اجداد ما، همکاری در مقیاس بزرگ حاصل شد. از طریق شبکه های اجتماعی صدا ساختاری. این شبکه ها به نوبه خود از طریق معاشرت با دیگرانی که بارها و بارها نشان داده بودند که نیازهای گروهی را بیش از منافع فردی به رسمیت می شناسند، به دست آمد.

شما می توانید آن را فروتنی با سود متقابل بنامید.

و، شاید جای تعجب نباشد، تحقیقالف> نشان می دهد که چگونه فروتنی نقش مهمی در ایجاد موفقیت آمیز فرهنگ همکاری و همکاری دارد.

بنابراین، ماسک و دیگر رهبران مانند او عاقلانه است که مقداری تواضع و فروتنی را به او تزریق کنند. تعاملات آنها و فرهنگ شرکت آنها. این پول اجتماعی واقعی است.

۱۵ ثانیه شهرتی که یک لاف زدن به ارمغان می آورد ارزشش را ندارد. .

نظرات بیان شده در اینجا توسط ستون نویسان Inc.com عبارتند از متعلق به خودشان، نه Inc.com.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
امکان ها مجله اینترنتی سرگرمی متافیزیک ساخت وبلاگ صداقت موتور جستجو توسعه فردی