صحبت درباره سلامت روان در محل کار دیگر تابو نیست. این است ضروری است

در یک گزارش به‌روزرسانی شده برای ۲۰۲۱، Mind Share Partners دریافتند که ۶۵٪ از پاسخ دهندگان در سال گذشته با شخصی در محل کار در مورد سلامت روان خود صحبت کرده اند – روایت گزارش قبلی را تغییر داده اند. این گزارش تأثیر همه‌گیری بر سلامت روان را روشن می‌کند. نه تنها صحبت در مورد سلامت روان در محل کار به طور فزاینده ای عادی است، بلکه ۷۶٪ از پاسخ دهندگان از تمام سطوح سازمان گزارش کردند که در آن سال یک چالش بهداشت روانی را تجربه کرده اند.

این یافته‌ها تا حد زیادی با مشاهدات من مطابقت داشت. یک سال پس از همه‌گیری، با تعدادی از مدیران اجرایی صحبت کردم در مورد چالش های عاطفی، روانی و حرفه ای که با آن مواجه بودند. مدیران عامل بر خلاف هر چیزی که تا به حال تجربه کرده بودند تحت شکل جدیدی از فشار قرار داشتند و بسیاری احساس می کردند که برای عبور از شرایط عادی جدید مجهز نیستند. شرکت‌هایی که بدترین عملکرد را داشتند، آن‌هایی بودند که رهبرانی داشتند که اهمیت ارتباط و ارتباط با کارکنان از راه دور یا ترکیبی را درک نمی‌کردند.

چند ماه پس از آن مکالمات، کارمندان دسته دسته شروع به ترک مشاغل خود کردند. و ما فهمیدیم که استعفای بزرگ اساساً به خاطر پول نبود، بلکه ارتباطات ضعیف بود. کارکنان احساس می‌کردند که از سازمان‌هایشان جدا شده‌اند و از آنها مراقبت نمی‌کنند، که بر کیفیت زندگی آنها تأثیر منفی گذاشت.

زمانی که برنامه‌های بهداشت روان غیرضروری به نظر می‌رسند یا به عنوان یک تفکر بعدی مطرح می‌شوند، در ذهن رهبران و کارمندان قرار می‌گیرند. اکنون سلامت روان چیزی است که در محل کار، خانه و با دوستان درباره آن صحبت می کنیم. حمایت از سلامت روان مثبت چیزی است که کارکنان می خواهند. رهبران باهوش گوش می دهند و سعی می کنند بیشتر به نیازهای کارمندان خود توجه کنند تا بتوانند فرهنگ بهتر و تعامل بیشتری ایجاد کنند.

من یک مددکار اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSW)، مشاور تروما، و مشاور تجاری هستم. من بیش از ۲۵ سال است که به مردم یاد می دهم چگونه با هم ارتباط برقرار کنند و اختلافاتشان را حل کنند. کار بالینی و مشاوره من از روابط خانوادگی و شخصی به محل کار گسترش یافت. من با شرکت های Fortune 500، کارشناسان صنعت و چهره های مشهور ورزشی، سیاستمداران و مدیران ارشد مشورت کرده ام.

در گذشته، کار من با مشاغل و مدیران اجرایی کاملاً محرمانه و فقط با ارجاع بود.

مشتریان من به طور مداوم به من می گفتند که سیستم ارتباطی من کسب و کار آنها را نجات داده، فرهنگ شرکت را بهبود بخشیده و روابط قوی تری ایجاد کرده است. اما آنها همیشه دوست داشتند که کار ما خصوصی باشد. آن‌ها می‌ترسیدند که اگر رقیبشان بدانند که در حال مشورت با فردی با زمینه‌های سلامت روان هستند، ضعیف به نظر می‌رسند.

این روزها، سابقه سلامت روانی و تجربه کار در سنگر با روابط چالش برانگیز به من اعتبار بیشتری می دهد. و شرکت هایی که برنامه من را انتخاب می کنند، پروتکل ارتباطی، به عنوان رهبران واقعی در نظر گرفته می شوند. صنایع، زیرا اهمیت دادن به کارمندان و آموزش دادن به آنها چگونه ارتباطات بهتری داشته باشند، نشانه قدرت است، نه ضعف. ارتباط خوب استرس را کاهش می دهد، تضادها را کاهش می دهد، فرهنگ شرکتی مثبتی ایجاد می کند و به افراد یاد می دهد که چگونه با آن کنار بیایند و آنچه را که نیاز دارند بیان کنند.

سلامت روان فقط کمک به افراد در بحران نیست، این چیزی است که همه ما باید به آن توجه کنیم. این در مورد افرادی است که می خواهند در شرایط معقول کار کنند، احساس کنند شنیده می شوند و به عنوان بخش مهمی از سازمان بزرگتر دیده شوند. این در مورد دانستن این موضوع است که وقتی با شرایط سخت شخصی یا خانوادگی مواجه می شوند، کارفرمای آنها سیستم هایی برای حمایت از آنها دارد.

از آنجایی که بالاخره موضوع سلامت روان در محیط کار عادی شد، دیگر نیازی به کم اهمیت جلوه دادن پیشینه سلامت روان خود ندارم. کار من با شرکت‌ها دیگر فقط با ارجاع نیست، و مشتریان من خوشحال هستند که به طور عمومی در مورد کار ما صحبت کنند. این بیماری همه گیر اهمیت ارتباط موثر و ایجاد ارتباطات قوی را برجسته کرد. اکثر رهبران می دانند که ارتباط خوب برای سلامت روانی مثبت ضروری است.

این ایجاد محیطی که از سلامت روانی مثبت پشتیبانی می کند، پیچیده نیست. مطمئناً کار می‌طلبد، اما تغییر مثبت ارزشش را دارد. شما باید در تمام سطوح سازمان خود از بالا به پایین ارتباط باز داشته باشید. نحوه شروع به این صورت است: 

1. سوال بپرسید. از مدیران خود بپرسید که شما یا سازمان چه کارهایی را بهتر یا متفاوت می توانید انجام دهید و به پاسخ های آنها گوش دهید. با نظرات آنها بنشینید، بلافاصله پاسخ ندهید.
2. مدیران خود را تشویق کنید تا با تیم‌هایشان صحبت کنند. می‌خواهید مدیرانتان تجربیات اعضای تیم خود را در کار برای سازمان و حضور در تیم درک کنند. شما می خواهید آنها بدانند که اعضای تیم آنها دوست دارند چه چیزی را تغییر یا بهبود دهند. از آن‌ها بخواهید به حرف‌های تیمشان گوش دهند و به شما گزارش دهند تا بتوانید بهترین راه را تعیین کنید.
3. ارتباطات باز را به کار بگیرید. به کارمندان خود اجازه دهید تا نگرانی های خود را بدون ترس از عواقب بیان کنند. آنها نباید از اشتباه کردن بترسند. در عوض، اشتباهات باید به عنوان فرصت های یادگیری مورد استفاده قرار گیرند.
4. ذهنیت سیلو را رد کنید. کارکنان نباید در انزوا کار کنند. آنها باید با یکدیگر در ارتباط باشند و به عنوان بخشی از یک سیستم بزرگتر با هم کار کنند.
5. خدمات حمایت از سلامت روان را در سازمان خود ایجاد کنید. برنامه های کمک به کارکنان، مشاوره و پشتیبانی حرفه ای باید به راحتی در دسترس همه کارکنان باشد. و همه مدیران باید اصول اولیه ارتباط موثر را آموزش ببینند.

داشتن ارتباطات باز و شفافیت در سراسر سازمان، فرهنگ تعلق را ایجاد می کند. استرس را کاهش می دهد، درگیری ها را کاهش می دهد، تعامل و حفظ را بهبود می بخشد و بهره وری را افزایش می دهد. مردم احساس می‌کنند که از آنها مراقبت می‌شود و محیط محترمانه و آرام است.

در چنین محیط کاری، نیازهای سلامت روان پشتیبانی می‌شود و می‌توان آن را برطرف کرد. به عنوان آنها توسعه یافته است. وقتی ارتباطات باز و مداوم باشد، بحران‌های کمتری وجود دارد و مدیریت بحران‌هایی که به وجود می‌آیند آسان‌تر است.