چرا تعقیب بهره وری شما را بازده بیشتر نمی کند (و به جای آن چه باید کرد)

بهره وری چیز پیچیده ای است. هر چه بیشتر انجام دهیم، بیشتر باید احساس کنیم که موفق شده ایم انجام دادن باید باعث ایجاد حس آرامش شود– یا اینطور فکر می کردم.

در ساعت ۱ صبح بیدار بودم، در اوج یک هفته شلوغ، نمی توانستم بفهمم روزم کجا رفته است. این نبود که من سازنده نبودم. در واقع، من حجم قابل توجهی از کار را انجام می‌دادم، به طوری که هفته‌های من در حال تبدیل شدن به یک روز کاری طولانی و غول‌پیکر بودند. در طول پنج سال گذشته، من یک معتاد به بهره‌وری شدم، همه کتاب‌ها را می‌خواندم، همه هک‌ها را یاد می‌گرفتم، و اهدافم را زیر پا می‌گذاشتم. و با این حال، آنجا بودم، و من تحت تأثیر یک احساس عقب ماندن دائمی بودم.

چیزی اشتباه بود، من می توانستم آن را حس کنم، خانواده ام. می توانستم فشار را احساس کنم، و مسابقه موش هایی که می دویدم به سرعت پیر می شد. نشخوار کردن در ساعت ۱ بامداد ایده آل نیست، اما در همین لحظه آرام بود که به پیشرفتی دست یافتم، موفقیتی که بهره وری من را برای همیشه متحول کرد.

من متوجه شدم که تمایل من برای یک زندگی مولد در واقع به هیچ وجه مربوط به بهره وری نیست. میل واقعی من، چیزی که فکر می کردم می تواند از طریق کنش تمام عیار آشکار شود، در واقع فقط میل به آرامش شخصی بود.

تصور کرده بودم که اگر فقط بتوانم همه چیز را انجام دهم، اگر فقط می توانستم آن ترفیع را دریافت کنم، اگر فقط می توانستم آن را بدست بیاورم یک پروژه تکمیل شد، آنگاه احساس خوبی خواهم داشت. آنگاه به آرامش خواهم رسید. اما البته هرگز این اتفاق نیفتاد. به نظر می‌رسید که هر چه بیشتر این کار را انجام می‌دادم، احساس بدتری داشتم، زیرا سرعت کار من زندگی من و بسیاری از معنای آن را بلعید.

من در این تجربه با بهره وری تنها نیستم. با وجود تمام مزیت های تفکر بهره وری مدرن، کمک به افراد برای رسیدن به نقطه به اندازه کافی کاملاً وحشتناک است. وقتی هدف شما کارآمدترین ماشین ممکن باشد، کار شما هرگز تمام نمی‌شود. ما هرگز به نقطه پایان نمی رسیم، مهم نیست روزانه چند ویجت تولید می کنید. بهره وری، بدون موانع، مسابقه ای است به سمت پایین، مسابقه ای که مهم نیست چقدر سریع پیش برویم – هرگز واقعاً به آن نمی رسیم.

بنابراین چه چیزی برای من در طول قیامت ۱ بامداد تغییر کرد؟ من متوجه شدم که مدل من برای بهره وری نیاز به یک تغییر جدی دارد. نیاز داشتم که کمتر روی کارایی تمرکز کنم (گفتنش آسان تر از انجام دادن) و بیشتر روی مهم ترین چیزها تمرکز کنم. من باید یک رویکرد صلح آمیز برای بهره وری پیدا می کردم.

خبر خوب این است که بهره وری صلح آمیز امکان پذیر است، اما به نظر بسیار متفاوت است. از مشغله های شیدایی که اغلب در فرهنگ بهره وری جشن می گیریم. در اینجا چند قدم ساده وجود دارد که می توانید امروز برای بالا بردن بهره وری خود بدون از دست دادن آرامش خود بردارید.

همه روز، فهرستی از سه اولویت اصلی روزانه خود ایجاد کنید که اولین اولویت شماست. وقت بگذارید و واقعاً در نظر بگیرید که آیا اینها مهمترین مکانها برای سرمایه گذاری انرژی شما هستند یا نه، و اگر نیستند، آنها را با چیزی جایگزین کنید که معنای بیشتری برای شما و کسب و کارتان به ارمغان می آورد. این تمرین به شما شفافیت در مورد ظاهر انجام شده را می‌دهد، و همچنین زمان شما را در اهداف کلیدی شما و دور از ظلم و ستم فوریت‌ها تثبیت می‌کند.

به جای تلاش برای بیشترین استفاده در یک روز مشخص، فکر خود را به حداقل کاری که می توانید انجام دهید تغییر دهید تا بیشترین پیشرفت را در اهداف کلیدی خود داشته باشید. ما اغلب اقدام را با پیشرفت اشتباه می گیریم، اما اقدام در مورد چیزهای نادرست، صرف نظر از اینکه چقدر مشغله داریم، بهره وری پلاسبو است.

راز انجام مهمترین کار شما این است که کمتر انجام دهید، نه بیشتر. بهره وری صلح آمیز انجام کارهای مهم و حذف هر چیز دیگری است.

بخشی از چیزی که باعث می شود موسیقی کار کند، فضای بین نت ها است. بدون این مکث ها، درک دقیق آنچه می شنویم مشکل داریم و تأثیر آن بسیار کمتر است. اگر احساس اضطراب و سروصدا در روز دارید، در نظر بگیرید که چگونه افزودن فضای خالی ممکن است به شما کمک کند تا با مهمترین چیزها هماهنگ شوید.

اگر می‌خواهید بدون فدا کردن آرامش خود، در اهداف خود پیشرفت معناداری داشته باشید، یکی از روش‌های بالا را به مدت یک ماه امتحان کنید. شما نه تنها متوجه خواهید شد که از کار بیشتر لذت می برید، بلکه در واقع متوجه خواهید شد که در مهمترین اهداف خود بسیار سریعتر پیشرفت می کنید.