کار ترکیبی باید تمرینی در تفکر طراحی باشد. اینجاست چرا

به صدها نفر از مدیران گوش داده‌ام که چگونه شرکت‌هایشان را طراحی کرده‌اند کار از راه دور و کار ترکیبی استراتژی ها. دامنه پاسخ ها هشدار دهنده بوده است. برخی توضیح داده‌اند که استراتژی‌های خود را بر اساس کاری که رقبایشان انجام می‌دهند، قرار می‌دهند. برخی دیگر بازگو کرده‌اند که چگونه براساس ترجیحات شخصی خود تصمیم گرفته‌اند – مثلاً نمی‌خواهند از دفاتر دلپذیر خود دست بکشند. شاید مهم‌تر از همه این باشد که برخی دیگر استراتژی‌های جدید «اول از راه دور» خود را تبلیغ کرده‌اند، در حالی که، در همان زمان، نرم افزار تهاجمی نظارت بر کارکنان.

واضح است که این رویکردها اشتباه هستند. اما رویکرد صحیح چیست؟

آزمایش. کارشناسانی مانند پروفسور هاروارد Tsedal Neeley و آدام گرانت می‌گوید که شرکت‌ها باید هنگام طراحی محیط کار از راه دور و ترکیبی، تکرار و آزمایش کنند. همانطور که Grant می گوید، “نگویید “این هرگز جواب نمی دهد” … آزمایش را اجرا کنید، آن را آزمایش کنید.”

اما چگونه تصمیم می گیرید چه آزمایش هایی را اجرا کنید؟ اینجاست که تفکر طراحی وارد می‌شود. تفکر طراحی شامل ایده‌پردازی، نمونه‌سازی اولیه و آزمایش راه‌حل‌های مختلف است. در هسته خود، این یک رویکرد انسان محور برای آزمایش است.

تفکر طراحی زمانی در بهترین حالت خود قرار می گیرد که برای مشکلات خاردار – مشکلاتی که تعریف نادرست، پیچیده و برای که هیچ طرحی وجود ندارد مخصوصاً برای مشکلات چند بعدی – مشکلاتی مانند ایجاد یک استراتژی کاری ترکیبی که نیاز کارگران به انعطاف‌پذیری را با مسئولیت‌پذیری، ایجاد رابطه، و بهره‌وری در کار متعادل می‌کند، مناسب است. تفکر طراحی حتی با حداقل منابع می تواند نتایج عالی داشته باشد.

ملیسا ولنتاین، پروفسور استنفورد و من، همراه با همکارانمان، امیلی هو و مایکل برنشتاین، چگونگی چگونگی سازمان‌ها می‌توانند به طور مؤثری تفکر طراحی را با توسعه محیط‌های کاری ترکیبی القا کنند. در یکی از مطالعاتمان، به سازمانی با بیش از ۱۵۰۰ نفر کمک کردیم تا تفکر طراحی را در طول ۱۸ ماه اجرا کند تا انتقال آن به کار ترکیبی را هدایت کند.

من و ولنتاین اخیراً با همکاری آزمایشگاه‌های آسانا، یک اتاق فکر در شرکت من، آسانا، از تفکر طراحی استفاده کردیم. ، که تحقیقات عملی مرتبط با آینده کار را توسعه می دهد. هدف ما این بود که از تفکر طراحی استفاده کنیم تا بفهمیم که چگونه محیط های کاری ترکیبی باید برای Gen Z (متولد ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲) – آینده نیروی کار شما – طراحی شود.

ما دو فعالیت جمع آوری داده را رهبری کردیم – یکی به عنوان بخشی از کلاس “آینده کار” استنفورد، و دیگری در موسسه طراحی هاسو پلاتنر در استنفورد. ما از شرکت کنندگان (عمدتا ژنرال Zs) خواستیم تا تجربیات کاری ترکیبی خود را بررسی کنند و از تفکر طراحی برای ایجاد محیط های ترکیبی موثرتر استفاده کنند.

یافته‌های ما بر اهمیت پذیرش تفکر طراحی برای برآورده کردن بهتر نیازهای نیروی کار آینده شما تأکید دارد.

وقتی از شرکت کنندگان در مطالعه خواستیم تفکر طراحی را در محیط های کاری ترکیبی به کار ببرند، آنها به شدت بر روی مشکل تمرکز کردند. ارتباط ساختمان در محیط های دور و هیبریدی آنها می خواستند محیط هایی را طراحی کنند که آنها را قادر سازد تا ارتباطات قوی تری ایجاد کنند – به ویژه با رهبران. آنها می خواستند رهبران بیشتر با آنها ارتباط برقرار کنند، بیشتر با آنها ارتباط برقرار کنند و در دسترس تر باشند. یکی از شرکت‌کنندگان در این فکر بود که اگر رهبران واقعاً بخشی از تیمشان باشند، چه اتفاقی می‌افتد.

شرکت‌کنندگان همچنین می‌خواستند که رهبران مشارکت کنند. در ارتباط آزاد و صادقانه با آنها. یکی از شرکت‌کنندگان در این فکر بود که چه اتفاقی می‌افتد اگر رهبران به‌روزرسانی‌های زندگی را با آن‌ها به اشتراک بگذارند و در سطح «انسانی‌تر» با آنها ارتباط برقرار کنند. این نوع رهبری که ژنرال Z در یک محیط ترکیبی میل می کند، به ویژه در میان زمان های دشوار و تهدیدات احتمالی اخراج از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا حتی توجه بیشتری به رهبران معطوف شده است، همانطور که باب ساتون توصیف شده.

شرکت کنندگان همچنین می خواستند فناوری بهتری برای کارهای ترکیبی طراحی کنند. آنها راه حل های بالقوه ای را برای شبیه سازی تنظیمات دفتر مجازی اندیشیدند. یک گروه پیاده سازی سیستمی را پیشنهاد کرد “که در آن افراد می توانند در یک محیط مجازی با یا بدون دوربین/صوت همیشه با هم کار کنند.”

برای Gen Z، فناوری کار ترکیبی فعلی آن را کاهش نمی دهد. یکی از شرکت‌کنندگان در مورد داشتن یک «الگوریتم هوش مصنوعی جالب که در زمان مشکل با رئیس من تماس می‌گرفت» تعجب کرد. یکی دیگر در مورد پتانسیل فناوری پیش بینی بیشتر منعکس می کند و می پرسد “اگر گردش کار من بهتر طراحی شود تا بتوانم وظایف آینده خود را ببینم چه؟” و دیگری به کار کاترین ایسبسترل اشاره کرد که تحقیقاتش بر روی فناوری “فوق بشری” متمرکز است. برخلاف فناوری منزوی یا فردگرایانه، فناوری فراانسانی با هدف “گرد هم آوردن مردم است. و ارج نهادن به تجربه انسانی” از طریق ابزارهای پوشیدنی و سایر فناوری ها.

شرکت کنندگان ما آزمایش را پذیرفتند – و معنی آزمایش در یک محیط کاری ترکیبی را مثال زدند. یک گروه می‌خواست ایده ممنوعیت کنفرانس ویدیویی را آزمایش کند تا زمانی که اعضای تیم شخصاً ملاقات کنند. گروه‌های دیگر می‌خواستند آزمایش‌هایی را برای آزمایش ترتیبات مختلف کار ترکیبی انجام دهند – در تحقیقات ما متوجه شدیم که بیش از ده‌ها ساختار هیبریدی مختلف وجود دارد!