چگونه یک دارایی سرگرمی را ارزش گذاری کنیم

در سال ۱۹۸۱، کوئین و دیوید بووی موفق به انتشار فیلم “Under Pressure” شدند. نه سال بعد، خط بیس نمادین در “Ice Ice Baby” توسط Vanilla Ice ظاهر شد. شکایتی در جریان بود و در حالی که خواننده رپ در ابتدا سرقت ادبی عمدی را انکار کرد، با مبلغی حدود ۴ میلیون دلار موافقت کرد.

دنیای سرگرمی میدان مین برای نقض احتمالی حق نسخه برداری است. تعداد ادعاهای نقض تنها با در دسترس قرار گرفتن محتوای بیشتر و بیشتر در سیستم عامل های پخش افزایش یافته است. رمزگشایی برخی از این موارد آسان است. برای دیگران، مسائل مربوط به مالکیت و اصالت چندان بریده و خشک نیست.

به عنوان مثال، با تولیدات بدون فیلمنامه مانند تلویزیون واقعیت، چه چیزی وجود دارد. قالب‌ها یا خطوط داستانی آنقدر عمومی هستند که برای عموم آزاد در نظر گرفته شوند؟ چگونه یک تولیدکننده از قطعات طلایی خود در برابر اوباش رقبا محافظت می کند؟

خوشبختانه، راه حل ساده تر از آن چیزی است که انتظار می رود. طبق گفته وکیل سرگرمی جودی سایمون، رئیس شرکت تولیدی در Fox Rothschild، “ایده ها قابل محافظت نیستند – فقط بیان ایده ها.” اولاً کار باید بدیع و خاص باشد. این می تواند یک نوار بالا برای فرمت بدون اسکریپت باشد. اگر عنصری از یک اثر همیشه در اثری از آن نوع ظاهر می شود (مانند حذف در یک برنامه مسابقه) هر کسی می تواند از آن استفاده کند. ثانیاً، هر ایده ای، مهم نیست که چقدر نبوغ باشد، قابل استفاده است، مگر اینکه نوشته یا ضبط شده باشد.

از سوی دیگر، آثار اسکریپت شده تقریباً به ناچار دارای اصالت کافی برای واجد شرایط بودن برای محافظت خودکار از حق نسخه برداری هستند، پس از “تثبیت در آنچه به نام خوانده می شود” سیمون می‌گوید: یک «وسیله بیانی ملموس». “اگر نوشته شده باشد، از حمایت حق چاپ برخوردار است.” این محصول ملموس است، چه نوشته شده باشد، چه فیلمبرداری شده یا در رسانه های دیگر، که اثر دارای حق چاپ را تشکیل می دهد.

در حالی که فکر سایمون می‌گوید که شکایت کردن ترسناک است، به خصوص اگر یک اثر محافظت‌شده را به‌طور تصادفی کپی کرده باشید، سایمون می‌گوید که اختلافات اغلب حل و فصل می‌شوند. صنعت سرگرمی یک حباب پر هرج و مرج است و هرکسی وقت ندارد که در مورد اینکه چه کسی اول آن را گفت.

از طرف دیگر، ترس از زدن “انتشار” به دلیل اینکه ممکن است کسی ایده های شما را بدزدد مانند از دست دادن عمدی یک مسابقه است زیرا کسی ممکن است شما را شکست دهد سایمون می گوید: «مردم بیش از حد نگران این هستند که مردم ایده هایشان را بدزدند. “این مهم‌تر است که [آن را] بیرون بیاوریم تا اینکه نگران کسی باشیم که آن را انجام دهد.”

در همین حال، انجام معامله از طرف با کاهش تعداد خریداران، سازندگان محتوا چالش برانگیزتر شده است. پس از گسترش بازار با ورود نتفلیکس، آمازون و اپل، موجی از ادغام با فاکس-دیزنی، وارنر-دیسکاوری، پیش بینی شده MGM-Amazon و شایعات ادغام Netflix-Roku آغاز شد. این امر به دنبال جمع آوری چشمگیر در دهه گذشته، به عنوان مثال در تلویزیون بدون فیلمنامه، که قبلا از ده ها شرکت مستقل پشتیبانی می کرد و اکنون تحت سلطه چند شرکت هلدینگ بزرگ است، رخ داد.

زمانی که صحبت از حقوق فروش به میان می‌آید، سیمون خاطرنشان می‌کند که مذاکرات می‌تواند مشکل باشد زیرا پلتفرم‌های اشتراک مستقیماً درآمد را به یک نمایش اختصاص نمی‌دهند. . این موضوع به فرمول‌های جبران خسارت باطنی آزمایش‌شده و واقعی مبتنی بر درآمد، که عموماً دریافت‌های ناخالص تعدیل‌شده اصلاح‌شده (MAGR) نامیده می‌شوند، فشار وارد کرده است. در حال حاضر، شبکه‌های مختلف جریان، فرمول‌های مختلفی را برای جبران خسارت مرتبط با موفقیت یک برنامه پیشنهاد می‌کنند. جامعه نمایندگان فروشندگان – وکلا و نمایندگان – شروع به عقب نشینی از برخی از این موارد کرده است. ممکن است با تکامل معامله در این فضا، صنعت بر روی چارچوبی مانند MAGR قرار گیرد.

کسب و کار سرگرمی یک تغییر شکل است و کار وکلای محتوا را همیشه در حال تکامل — و به طور فزاینده ای ضروری می کند. برای تولیدکنندگان و هنرمندان به طور یکسان، قانون سرگرمی به سرعت ضروری می شود.