سیاهپوستان آخرین بار در بوفالو هدف قرار گرفتند و قتل عام شدند تعطیلات آخر هفته. این هفته طبق روال معمول نیست

این آخر هفته، یک مرد سفیدپوست ۱۸ ساله چندین ساعت رانندگی کرد و به خواربارفروشی در محله ای عمدتاً سیاهپوست رفت و با شلیک باز با استفاده از یک تفنگ خودکار که “n-word” روی لوله نقاشی شده است. از ۱۳ نفر تیراندازی شده، ۱۱ نفر سیاه پوست بودند. ده نفر از آنها مردند.

اگر روز دوشنبه کار خود را با پرش مستقیم به گزارش وضعیت یا مرور هفته پیش رو شروع کردید، فرصتی حیاتی برای حضور در کنار کارکنان خود را از دست دادند.

مردم شما از امنیت، چه جسمی و چه روانی، ناامید هستند.

در برخی سطوح، همه ما می‌توانیم با ترس مرتبط با احتمال تیراندازی دسته‌جمعی آشنا شویم. شنیدن چنین موقعیت هایی ما را با مرگ و میر خودمان روبرو می کند. و تعداد بسیار زیادی در این کشور وجود دارد.

اما وقتی متوجه می‌شوید که حمله می‌شود، لرز عمیق‌تری را تجربه می‌کنید. هدف قرار گرفت، و این اتفاق در نتیجه نفرت کسی از شما و همه کسانی که شبیه شما هستند رخ داد.

برای همکاران سیاه پوست شما. ، منطق به این صورت است: اگر مردی بخواهد اسلحه را به دست بگیرد و ده غریبه کاملاً غریبه را به خاطر نفرت برانگیخته بکشد، آیا واقعاً اینقدر طولانی است که فرض کنیم افرادی در محل کار خودمان هستند، برخی از که ما هر روز می بینیم، که نوع مشابهی از رنجش را نیز در خود دارند؟ شاید آنها هرگز اسلحه را به سمت من نگیرند، اما آیا من را از دعوت در جلسه کنار می گذارند؟ من را برای ترفیع قبول کنید؟ درباره من با دیگران بد صحبت کنید؟ از نقاط قوت خود بگذرم و بررسی خود را بر روی نقاط ضعفم متمرکز کنم؟

عقل متعارف در لحظاتی مانند این، محکوم کردن این عمل است، و شما را تقویت کنید. ارزش های شرکت، و سپس به کارمندان خود در جوامع تحت تأثیر گوش دهید.

کمی توصیه در مورد دو نکته اول:

شرکت‌ها معمولاً به سمت اظهاراتی گرایش پیدا می‌کنند که «همه اعمال نفرت‌انگیز را محکوم می‌کند» یا به خوانندگان یادآوری می‌کند که شرکت شما «تحمل عدم تحمل» را ندارد. در مقابل آن اصرار مقاومت کنید. این نه تنها درست است، بلکه پرداختن به ناملایماتی که اقلیت ها در این کشور با آن روبرو هستند بسیار مهم است. مبهم نباش برتری سفید اشتباه است و مشخص است. اسمش را بگذارید وگرنه هرگز از بین نمی‌رود.

و یک ترفند برای بخش گوش دادن نیز وجود دارد. همانطور که در Business گفتم خودی پس از قتل جورج فلوید، اکنون زمان ایجاد فضایی برای ایده های همکاران اقلیت خود است، اما نه فشار.

“همکاران اقلیت شما در محل کار دقیقاً همین گونه هستند — اقلیت ها. از آنجایی که در هر اتاق تعداد کمی وجود دارد، آنها دو و سه بار کار می کنند تا دیدگاه های خود را به گوش دیگران برسانند. به تقویت آن صداها کمک کنید، اما این کار را انجام ندهید. فشار بر آنها برای داشتن پاسخ — به خصوص در مورد تنوع.”

و فراموش نکنید که اگرچه مهم است که به کارمندان آسیب دیده خود گوش دهید، گوش دادن که به دنبال آن عمل نمی شود، شبیه به سیاستمدارانی است که “افکار و دعا” خود را ارائه می کنند، اما از پرداختن به نوع قانون کنترل اسلحه که به جلوگیری از رویدادهایی مانند Wh امتناع می ورزند. در آینده در بوفالو اتفاق افتاد.

شما می توانید یک خط مستقیم بین میزان اعتقاد کارکنان اقلیت شما به حمایت از آنها و آنچه اقدامات مربوطه را می بینند که شما در شرکت خود انجام می دهید.

اگر هنوز به کارمندان اقلیت می گویید که شرکت شما راه درازی دارد. وقتی صحبت از تنوع به میان می‌آید: آنها می‌دانند.

اگر “شورای تنوع” یا “گروه ویژه شمول” ساخته شده است. از اعضای اقلیت که عمدتاً به منابع انسانی و متخصصان تنوع و شمول مشاوره می دهند: شما هنوز علامتی را از دست داده اید.

درباره چه چیزی فکر کنید. تحت کنترل شماست، و نه فقط به آنها بگویید، بلکه به کارکنان خود نشان دهید که در مورد ایمنی، حمایت و موفقیت آنها جدی هستید.

آیا برای رفاه حال مرخصی ارائه می دهد؟ مشاوره رایگان برای کسانی که به کسی نیاز دارند تا با او صحبت کنند؟ شاید این ترکیبی از ایجاد برنامه ای شبیه به بازرس است که به کارکنان اجازه می دهد تا نگرانی های مربوط به نژاد در محل کار را به طور ناشناس مطرح کنند و سپس اقدام ملموس و فوری برای رسیدگی به نگرانی های مطرح شده انجام دهند.

هر چه هست، قاطعانه انجامش دهید، اما بدون انتظار تمجید. به یاد داشته باشید که کاری که انجام می دهید برای هیچ کس لطفی نیست، اما گامی کوچک در جهت ایجاد یک زمین بازی یکنواخت برای همه است. اگر این کار را به خوبی انجام دهید، با گذشت زمان، همکارانتان در محل کارتان احساس امنیت و ارزش بیشتری می‌کنند و احتمال ماندن آنها بسیار بیشتر می‌شود.