آیا می خواهید بچه های باهوش عاطفی تربیت کنید؟ روانشناسی جدید کتاب می گوید این 9 عادت را امتحان کنید

کاتز گفت: “این چگونه است که شما کودکان را وادار می کنید تا در مورد تفکر خود فکر کنند.” “شما می توانید با صدای بلند فکر کنید. با صدای بلند فکر کردن به چه شکلی است.”

زمانی که شروع به مدلسازی افکار خود با صدای بلند کردید. همانطور که بچه ها کمی بزرگتر می شوند، کاتز و هادانی توصیه می کنند که احساسات خود را با صدای بلند نیز الگوبرداری کنید. همانطور که کاتز بیان کرد:

“این جایی است که شما با صدای بلند صحبت می کنید و شما بگو — یا می توانی به بچه هایت بگویی — می دانی، گاهی اوقات به خودم می گویم “حالم خوب نیست.” و سپس، می‌توانید بپرسید، “آیا شما هم متوجه می‌شوید؟ آیا صدای درونی شما هرگز به شما پیامی می‌گوید که خوب نیستید؟”

وقتی بچه ها این را یاد می گیرند، بسیار هیجان زده می شوند. آنها فقط در حال غر زدن هستند تا به شما بگویند صدای درونی آنها چه می گوید.”

نکته اینجاست. هم این است که به آنها اجازه دهیم تشخیص دهند که همه افراد دارای این صداهای درونی هستند که موقعیت هایشان را نقد می کنند، و همچنین همانطور که هر دو نویسنده همکار توضیح داده اند، “بذرهای دلسوزی به خود را بکارند” تا آنها بزرگ شوند و متوجه شوند که پرداختن به این تضادها اشکالی ندارد.

زبان رشد در کودکان حتی قبل از شروع صحبت شروع می شود، زیرا آنها با تماشای زبان بدن و گوش دادن به لحن صدا با هم ارتباط برقرار می کنند. اما وقتی کمی بزرگتر می شوند، قطع ارتباطی که ما گاهی اوقات بین ارتباطات کلامی و غیرکلامی نشان می دهیم می تواند به خصوص گیج کننده باشد.

“این بخش بزرگی از یادگیری عاطفی اجتماعی است”، “یادگیری خواندن آن شخص. بیشتر از کلماتی است که آنها می گویند. بنابراین، ما در مورد آنچه در کتاب «پراگماتیک» نامیده می شود، که قوانین نانوشته زبان هستند، زیاد صحبت می کنیم. کودکان حتی در سنین پیش دبستانی شروع به درک آنها می کنند.”

به عبارت دیگر، ما می‌توانیم آنچه را که می‌توانیم اندازه‌گیری کنیم، تغییر دهیم، اما فقط می‌توانیم آن چیزی را که بتوانیم بیان کنیم، اندازه‌گیری کنیم. بنابراین صحبت کردن با صدای بلند در مورد به کودکان ابزارهایی می‌دهد تا احساسات خود را درک کنند.

“تحقیقاتی وجود دارد که در مورد کودکان پیش‌دبستانی، والدینی که کتاب می‌خوانند، نشان می‌دهد. هدانی گفت: کتاب‌هایی که بیشتر در مورد احساسات شخصیت‌ها صحبت می‌کنند، این کودکان تمایل به ایجاد رفتارهای اجتماعی بیشتر دارند. . و تحقیقات نشان می‌دهد که راه انجام این کار صحبت کردن درباره احساسات است.” 

هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان، اغلب مؤثرتر است که افراد را متعهد به یک اقدام عملی کنیم و از نتایج آن درس بگیریم، اگر احساس کنند که برای شرکت در آن دعوت شده‌اند. برنامه‌ریزی کنید.

بنابراین، هادانی و کاتز توصیه می‌کنند که در صورت امکان، به جای اینکه از بچه‌ها ایده‌هایی درباره نحوه انجام کارها بپرسید. به سادگی به آنها بگویید، و پس از آن، نحوه عملکرد آنها را مرور کنید.

“یک طرح انتقال ممکن است به نظر برسد، “هی، ما” کاتز گفت: “در حال ترک خانه و رفتن به مدرسه هستم.” “آیا شما برای این آماده هستید؟ چگونه به نظر می رسد؟ اول چه کاری می خواهید انجام دهید؟” اگر به کودک اجازه دهید طرحش را بیان کند، می‌تواند آن را درونی کند. اما اگر به سادگی به آنها بگویم، آن فرآیند را طی نمی‌کنند، زیرا از آنها نشأت نمی‌گیرد.”