چگونه سه برنامه پس از ثانویه اوتیسم را تنظیم می کنند افراد در مسیر موفقیت

وقتی در سال ۲۰۰۷، اندرو، پسر گری مور، ۱۱ ساله شد، مور نگران آینده خود شد. نگرانی های مور معمولی نبود. در حالی که بسیاری از والدین به نمرات، فعالیت‌های فوق برنامه و دوران نوجوانی فکر می‌کردند، مور نگران این بود که پس از انتقال پسرش به بزرگسالی چه اتفاقی می‌افتد. دوستش دن سلک این مشکلات را درک کرد.

مور و سلک پدران پسران جوانی بودند که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بودند، یک ناتوانی رشدی که افراد را به درجات مختلفی تحت تاثیر قرار می‌دهد. در آن زمان، از هر ۱۱۰ کودک، یک کودک مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شد آن کودکان اکنون بالغ هستند.

بر اساس قانون آموزش افراد دارای معلولیت، کودکان دارای معلولیت زیر ۳ سال ممکن است خدمات مداخله زودهنگام دریافت کنند. نوزادان و کودکان نوپا با توانایی های متفاوت با تیمی از درمانگران و مربیان بر روی نیازهای فردی خود کار می کنند. برنامه های آنها مملو از قرارهای ملاقات است. روزهای آنها پر از کاردرمانی و فیزیوتراپی و آموزش گفتار و زبان است.

از سنین ۳ تا ۲۱ سال، کودکان می توانند خدمات آموزشی ویژه را از طریق مدارس دولتی محلی خود دریافت کنند. یک برنامه آموزش فردی برای افراد واجد شرایط طراحی شده است تا به آنها کمک کند تا علیرغم توانایی هایشان تحصیل کنند. در خارج از مدرسه، کودکان بسته به منابعشان، همچنان درمان‌هایی از جمله درمان‌های حرفه‌ای را دریافت می‌کنند.

برنامه های پس از متوسطه برای دانش آموزان مبتلا به اوتیسم

اما هنگامی که به سن ۲۱ سالگی می رسند، “از صخره خدمات می افتند”، اصطلاحی که برای توصیف گذار به بزرگسالی استفاده می شود که شامل پیری خارج از برنامه های آموزشی ویژه می شود.

این واقعیت جدید می تواند منزوی کننده باشد. دیگر کلاسی برای رفتن وجود ندارد. دیگر تیمی متشکل از معلمان، درمانگران و متخصصان وجود ندارد که به آنها کمک کنند تا ناتوانی خود را کنترل کنند. آنها خودشان هستند.

پسران مور و سلک به زودی با این واقعیت روبرو خواهند شد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها ۵,۴۳۷,۹۸۸ بزرگسال را تخمین می‌زند از سال ۲۰۱۷ با اوتیسم در ایالات متحده زندگی می کنند.

هر سال، تخمین زده می‌شود ۷۰۷۰۰ تا ۱۱۱۶۰۰ نوجوان وارد بزرگسالی شوند، طبق برنامه تحقیقاتی نتایج دوره زندگی دانشگاه Drexel. پس از رسیدن به ۲۱ سالگی، با خدمات محدود به راهپیمایی تا بزرگسالی ادامه خواهند داد. مور و سلک نتوانستند این را درک کنند.

“ما می‌خواستیم برای پسرانمان آینده‌ای بسازیم، زیرا نمی‌خواستیم آنها احساس کنند آینده‌ای ندارند و فقط قرار است بقیه عمر خود را در زندگی خود بگذرانند. اتاق خواب، مور می گوید.

بنابراین، این دو مؤسسه nonPareil را در سال ۲۰۰۸ تأسیس کردند که یک مؤسسه آموزشی پس از دوره متوسطه است. آنها یکی از تعدادی مؤسسه غیرانتفاعی هستند که برای توانمندسازی افراد مبتلا به اوتیسم برای پیشرفت فعالیت می کنند.

در اینجا نگاهی داریم به اینکه چگونه سه برنامه بعد از دبیرستان برای دانش‌آموزان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم تفاوت ایجاد می‌کنند.

۱٫ موسسه nonPareil

به مدت دو ساعت در شب، پنج شب در هفته، سلک فناوری دیجیتال، بازی های ویدیویی و طراحی اپلیکیشن را به ۹ بزرگسال مبتلا به اوتیسم زیر درخشش چراغ های آشپزخانه خود آموزش داد. زمان آموزش صمیمی بود. او شبی به یک تا دو بزرگسال آموزش می داد، اما آنها دانشجو نبودند. سلک و مور آنها را اعضای خدمه می دانستند. همه آنها تیمی بودند که با هم کار می کردند تا مسیری برای اشتغال برای بزرگسالان اوتیستیک در جامعه خود ایجاد کنند.

هنگامی که Selec تدریس می کرد، مور وضعیت غیرانتفاعی غیرانتفاعی شرکت Pareil را ایجاد کرد، به دنبال کمک مالی بود و به دنبال ساختمانی بود که این مفهوم را در خود جای دهد.

در پایان سال اول، آنها می‌دانستند که برنامه پس از دبیرستان برای دانش‌آموزان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم انقلابی خواهد بود. نه دانشجوی اولیه، یا خدمه، پیشرفت کرده بودند. این اثبات مفهوم بود که پایه و اساس یک برنامه را تنظیم می کرد.

مور می‌گوید: «با دانستن اینکه تقاضا وجود دارد – و اینکه برای بزرگسالان در این طیف بسیار کم وجود دارد، تقریباً هیچ چیز وجود ندارد – ما احساس کردیم که این چیزی است که دانش‌آموزان به آن گرایش پیدا کردند. آنها این فناوری را دوست داشتند و هیجان زده بودند. ما عزت نفس آنها را دیدیم. /a> و اعتماد به نفس در این مدت کوتاه بالا می رود ”

از آن زمان، این برنامه به بیش از ۸۵۰ خدمه با سه مکان در تگزاس و یکی در فلوریدا خدمت کرده است. این دانش‌آموزان می‌توانند بین دوره‌هایی انتخاب کنند که هر دو مهارت نرم اصلی را آموزش می‌دهند، مانند «ارتباطات» یا «جامعه و فرهنگ» و مهارت‌های فنی سخت. اعضای خدمه مسیرهای انتخابی خود را از جمله «آموزش فناوری دیجیتال»، «آموزش آمادگی برای کار»، «تعامل اجتماعی/اجتماعی» و «پشتیبانی فناوری اطلاعات» دنبال می‌کنند.

اعضای خدمه به انتشار کتاب‌هایی ادامه داده‌اند (یکی، تانر هال، دو رمان گرافیکی نوشته و مصور کرده است، آزمایش: جلد ۱ و آزمایش: جلد ۲)، برنامه های کاربردی موجود در اپ استور اپل را ایجاد کنید و به دستاوردهای بسیار بیشتری دست یابید.

«در سال‌های اولیه، زمانی که دانش‌آموزان غیرPareil را تمام می‌کردند، هنوز در یافتن شغل با مشکل مواجه بودند…. بسیاری اوقات، شرکت‌ها واقعاً نمی‌دانند چگونه یک بزرگسال را در این طیف مدیریت کنند.

علی رغم تخصص آنها در فناوری، گزینه های استخدام محدود بود. بسیاری از خدمه در خواربار فروشی ها و رستوران ها کار پیدا کردند. آنها مشتاق چیزهای بیشتری بودند و می دانستند که مهارت لازم برای انجام کارهای بیشتر را دارند.

مؤسسه nonPareil با ایجاد PowerSourcing، برون سپاری فناوری “Powered by Autism™” پاسخ داد. از طریق PowerSourcing، کسب‌وکارها می‌توانند توسعه برنامه‌های کاربردی، گرافیک‌های دوبعدی و سه‌بعدی، کارمندان میز و غیره را برون‌سپاری کنند. اعضای خدمه این نیازها را از محیط سازگار موسسه nonPareil برآورده می‌کنند و در عین حال مهارت‌های مدیریت شغل و پروژه، کار با دیگران، رعایت موعد مقرر، دریافت چک و تقویت رزومه و نمونه کارها.

۲٫ Els برای اوتیسم

مثل موسسه nonPareil، بنیاد Els برای اوتیسم کار عشقی بود که از یک رابطه خانوادگی نشات می‌گرفت. در سال ۲۰۰۸، ارنی الز، تالار مشاهیر جهانی گلف و همسرش لیزل الز رفتند عمومی با تشخیص اوتیسم پسرشان بن. آنها سال بعد این بنیاد را تشکیل دادند و مرکز عالی Els را در سال ۲۰۱۵ در مشتری، فلوریدا افتتاح کردند. Els برای اوتیسم اکنون جهانی است با نهادهایی در کانادا، آفریقای جنوبی و بریتانیا

طبق وب‌سایت Els for Autism از طریق شیوه‌های مبتنی بر شواهد، هدف Els برای اوتیسم “تغییر زندگی افراد مبتلا به اوتیسم و ​​کسانی که از آنها از طریق خدمات مادام‌العمر و مشارکت‌های مشترک مراقبت می‌کنند، متحول کند.” سازمان شش حوزه تمرکز دارد: “خدمات بزرگسالان، آموزش، گسترش جهانی، تفریح، خدمات درمانی و تحقیق.”

Erin Brooker Lozott، مدیر برنامه Els for Autism، Ed.D.، BCBA-D، CCC-SLP، می‌گوید مسیر فراگیری با درک شروع می‌شود.

بروکر لوزوت می‌گوید: «افراد مبتلا به اوتیسم باهوش‌ترین افرادی هستند که تا به حال ملاقات کرده‌ام. «دیدن چیزی که نمی فهمی سخت است. وقتی بتوانید در مورد اوتیسم بیاموزید و ارزش فردی که مبتلا به اوتیسم است را درک کنید و یاد بگیرید که چگونه نقاط قوت او را به حداکثر برسانید و از نقاط ضعف او حمایت کنید، شرکت شما غیرقابل توقف است.

خدمات بزرگسالان بنیاد از روش‌های مبتنی بر تحقیق استفاده می‌کند که ابزارهای یک زندگی رضایت بخش ایجاد کنید.

بزرگسالانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شده‌اند، می‌توانند از طریق یک Els برای اوتیسم ۱۰ هفته‌ای راه‌های اشتغال با حقوق را «در شهرداری محلی، مراقبت‌های بهداشتی یا صنایع مهمان‌نوازی» جستجو کنند برنامه تجربه کاری، یک برنامه پس از دبیرستان برای دانش آموزان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که چهار گروه در سال با تجربه کار عملی ارائه می دهد.

تحت چتر خدمات بزرگسالان، برنامه‌نویسی بنیاد شامل Els برای اوتیسم برنامه آموزشی روز بزرگسالان، The Speken Wheel Society، آنلاین باشگاه ارتباطات بزرگسالان، یک گروه حمایت از سلامت روان و برنامه های تفریحی در “گلف، تنیس، یوگا، تئاتر، موسیقی، گروه کر و هنر.» بزرگسالان اوتیستیک می توانند مهارت های خود را تقویت کرده و فردیت خود را از طریق این برنامه ها کشف کنند.

کری ماگرو، سخنران ملی و نویسنده پرفروش چهار کتاب با محوریت اوتیسم، می‌گوید: «اگر شما یک فرد مبتلا به اوتیسم را ملاقات کرده‌اید، فقط آن فرد مبتلا به اوتیسم را ملاقات کرده‌اید. او از روی تجربه صحبت می کند.

ماگرو در ۴ سالگی مبتلا به نوعی اوتیسم – اختلال رشد فراگیر – که در غیر این صورت مشخص نشده است – تشخیص داده شد. از دستاوردهای او می‌توان به دریافت دکترای خود در زمینه رهبری فناوری آموزشی در سال ۲۰۱۹، دوبار سخنران TEDx Talks، مدیر عاملی و بنیان‌گذار غیرانتفاعی KFM Making A Difference و انتشار چهار کتاب، از جمله انتشار در سال ۲۰۲۲، اشاره کرد اوتیسم در مورد اوتیسم: داستان هایی که باید بشنوید در مورد آنچه در دوران بزرگ شدن و دنبال کردن رویاهایشان به آنها کمک کرده است .

Magro یکی از دو Els برای اوتیسم است برندگان جایزه طیف اوتیسم ۲۰۲۲٫ سازمان او را به خاطر حمایتش و کاری که از طریق سازمان غیرانتفاعی خود، KFM Making A Difference انجام می‌دهد، شناسایی کرد.

ماگرو از طریق KFM مسیرهایی را برای آموزش عالی برای بزرگسالان اوتیستیک از طریق بورسیه ایجاد کرده است. KFM Making a Difference 130 بورسیه تحصیلی دانشگاهی به بزرگسالانی که در سراسر کشور مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شده اند اعطا کرده است. ۲۰۱۲٫

Magro در هیئت مشورتی Els for Autism خدمت می کند. این هیئت متشکل از بزرگسالان اوتیسمی است که اطمینان می‌دهند که بنیاد از جامعه‌ای که به آن خدمت می‌کنند، نظر و راهنمایی دارد.

بروکر لوزوت می گوید: «ادراک شما واقعیت شماست. «اگر ما هر دو طرف این داستان را نداشته باشیم، پس نحوه درک من از چیزی و نحوه درک یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است کاملاً متفاوت باشد. من همیشه، همیشه از یک فرد مبتلا به اوتیسم می‌پرسم که چگونه آن را درک می‌کند، قبل از اینکه آن را درست بدانم.”

Els for Autism and Magro همچنین منابعی را به کارفرمایانی ارائه کرده است که قصد دارند از یک مجموعه استعداد کم استفاده بهره ببرند. در سال ۲۰۲۱، Els for Autism میزبان کنفرانس نوآوری‌های اوتیسم و ​​تأثیر جهانی بود: «ایجاد نیروی کار نورودیورس.”

بروکر لوزوت می‌گوید: «با اندیشیدن به افراد مبتلا به اوتیسم از طریق لنز مبتنی بر نقاط قوت، و شکستن موانع و دادن فرصت‌هایی برای کار، این جوهره موفقیت است. «اینجاست که می‌دانیم جهانی را ایجاد کرده‌ایم که از فراگیری همه مردم پشتیبانی می‌کند.»

۳٫ کالج هنرهای تطبیقی

در ساراتوگا، کالیفرنیا، کالج هنرهای تطبیقی ​​(CAA) “بر اساس وب سایت آنها، “تجربه منصفانه دانشگاهی را برای بزرگسالان با نیازهای ویژه که در طول تاریخ به تحصیلات دانشگاهی دسترسی نداشته اند، ارائه می دهد.” این کالج توسط پاملا لیندسی، اد. دی، و دی آنا پورسای تاسیس شد و در پردیس پرچمدار سوئنسون در کالج وست ولی مستقر است.

لیندسی، که دارای دکترای رهبری آموزشی/برنامه درسی و آموزش است، می‌گوید: «روشی که دانش‌آموزان ما یاد می‌گیرند واقعاً با سیستم آموزش نقطه‌ای مطابقت ندارد. برنامه‌هایی در محوطه‌های کالج وجود دارد، اما آنها محدود هستند. آنها دارای محدودیت سنی و محدودیت های سالی هستند که افراد می توانند شرکت کنند.”

CAA که در سال ۲۰۰۹ به عنوان کلاس تئاتر موزیکال آغاز شد، کلاس های یک ساعته را در ۱۰ مدرسه ارائه می دهد: “هنرهای تجسمی”، “کسب و کار”، “ارتباطات”، “رقص”، “مطالعات رسانه های دیجیتال”، ” سلامت و تندرستی، «هنرهای کتابخانه ای»، «موسیقی»، «علم و فناوری» و «تئاتر». این گسترش از طریق درخواست ها و خواسته های دانش آموزان آنها شکوفا شده است.

دانش آموزان این اختیار را دارند که از بین ۷۵ درس با برنامه درسی تعریف شده انتخاب کنند. برنامه بعد از متوسطه برای دانش آموزان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم خانه روزانه بزرگسالان نیست. دانش آموزان آنجا هستند تا یاد بگیرند، اما در معرض یک محیط تست سفت و سخت قرار نمی گیرند. آنها توانایی کشف رشته هنری را دارند و پیدا می کنند که علایقشان کجاست . فرصت انجام این کار تحول آفرین است.

CAA دانش‌آموزان خود را از طریق اجرا در جامعه ادغام می‌کند. اغلب، جامعه دانشجویان CAA را با اعتماد و اطمینان آنها می شناسد. بازخورد دلچسب است.

پورسای می‌گوید: «این شگفت‌انگیز و متحول‌کننده است که ببینیم کاری که ما انجام می‌دهیم واقعاً چگونه در حال گسترش است. “یکی از بهترین نظراتی که از یک ناظر شنیدم، زمانی که ما در جامعه اجرا داشتیم، او به سمت من آمد و گفت: “وقتی هنرجویان شما را تماشا می‌کنم احساس سرزندگی بیشتری می‌کنم.”

از زمان همه‌گیری، CAA یک گزینه یادگیری مجازی را ادغام کرده است. این درها را برای گسترش در سراسر کشور باز کرده است.

«کالج‌هایی که به بزرگسالان در جامعه خود خدمات ارائه می‌کنند و به بزرگسالانی که ما به آنها خدمت می‌کنیم خدمات نمی‌دهند یا راهی برای انجام آن نمی‌بینند، می‌توانیم هفته آینده به محوطه دانشگاه آنها بیاییم، و می‌توانیم تدریس را شروع کنیم. لیندسی می گوید.

CAA نیز پاسخی به تجربیات شخصی بود. فرشته خواهر پورسای در بدو تولد مبتلا به سندرم داون تشخیص داده شد. والری دختر لیندسی اوتیستیک است. CAA می‌داند که با محیط‌های ایمن و جذاب، بزرگسالان با توانایی‌های متفاوت می‌توانند از استعدادها و مشارکت‌های اجتماعی خود استفاده کنند. آنها بارها و بارها شاهد آن بوده اند.

مور می‌گوید: «باز و مایل به یادگیری در مورد افراد در طیف باشید و آنها را بپذیرید و بدانید که می‌توانند سودمند باشند. او گفت: «آنها به دلیلی اینجا هستند، پسرم به دلیلی روی زمین گذاشته شد، و من فقط امیدوارم افراد بیشتری باز باشند و مایل باشند آغوش خود را با فرصت هایی برای اشتغال و حمایت از این مردان و زنان جوان باز کنند، زیرا آنها چیزهای زیادی برای ارائه دارم.”

این مقاله در ابتدا در مارس/آوریل ۲۰۲۳ ظاهر شد مجله SUCCESS. عکس از کالج هنرهای تطبیقی.