چگونه یافتن تمرکز در زندگی می تواند منجر به زندگی با آن شود هدف

هر روز از خواب بیدار می‌شوم و از خودم می‌پرسم، “در فضای سپاسگزاری، این روز چگونه است؟”

این نوع تمرکز آسان نیست و به دست نمی آید بدون تلاش زیاد.

برای من، تمرکز قبلاً وظیفه محور بود. احساس کردم که باید برای همه مردم همه چیز باشم. ما همه آنجا بوده ایم. مشکل این است که این منجر به یک عمر واکنش می شود جایی که ما به نیاز فوری هر لحظه پاسخ می دهیم. زمانی برای انجام کار عمیق باقی نمی گذارد. هر روز مجموعه ای از واکنش ها به زمان، مکان، روز، جلسه است. ناگزیر، برای رسیدن به ضرب‌الاجل‌ها رقابت می‌کنیم، در حالی که کارهای کمتری انجام می‌دهیم و با این احساس مبهم که چیزی را از دست می‌دهیم، می‌جنگیم.

چون ما در سفر خودمان سوار نیستیم.

چند سال پیش با این مشکل مواجه شدم. روز دقیق را با وضوح به یاد می‌آورم: سر کار زیر آب بودم. شوهرم زنگ زد و پرسید که می‌آیم خانه؟ گفتم: «فقط ۱۰ دقیقه زمان نیاز دارم. او پیشنهاد داد که شام ​​درست کند. مدام او را هل می‌دادم: «می‌فهمم. من از آن مراقبت خواهم کرد.» من از کمک امتناع کردم، نتوانستم خواسته های لحظه ای و چک لیست های بی پایان نیازها و خواسته های دیگران را مطرح کنم.

این متوجه من شد: کار من تغذیه نبود من. من یک پدر و مادر خوب، یک همسر خوب، یک دوست خوب نبودم.

آنطور که می‌خواستم ظاهر نمی‌شدم.

یافتن تمرکز به عنوان یک رهبر

آن روز، تصمیم گرفتم که روزنامه نگاری کنم. شروع کردم به فهرست کردن همه چیزهایی در روزگارم که به من احساس زنده بودن می‌داد، مثل اینکه زندگی در هدف من و کمک به جهان. من این کار را به طور مداوم برای حدود هشت هفته انجام دادم و سپس در مورد موضوعات روشن فکر کردم.

من به تابلوی پاک کردن خشک در دفترم رفتم و موارد زیر را نوشتم:

• رهبری: هنگامی که من رهبری می‌شوم یا به طور مؤثر رهبری می‌شوم، چشم‌اندازی پیدا می‌کنم و احساس سیری می‌کنم.
• الهام‌بخش: اینکه آیا من به شخص دیگری الهام می‌دهم یا از خودم الهام می‌گیرم، احساس کاملی می‌کنم.
• ارزش: وقتی ارزش می‌دهم یا دریافت می‌کنم، احساس رضایت می‌کنم.
• >همدلی کنید: وقتی همدلی می کنم یا دریافت می کنم، هدف خود را احساس می کنم.

وقتی عقب نشینی کردم، متوجه شدم که معنای L-I-V-E را برای من تعریف کرده ام.

این مخفف ساده برای من به یک فشارسنج تبدیل شده است. اگر در هر نقطه ای از روز احساس می کنم تمرکزم دور از ذهن است، می توانم بلافاصله به سمت همدلی حرکت کنم، ارزش پیدا کنم، به دنبال الهام باشم یا رهبری ارائه کنم. این‌ها راه‌حل‌های فوری برای عدم تمرکز من هستند، و تمرین آن‌ها من را از حالت واکنشی به پیش‌گیرانه تغییر داده است.

بسیاری از رهبران فکر می‌کنند تمرکز نتیجه تفویض اختیار است. اما من فکر می‌کنم بهترین تمرکز زمانی حاصل می‌شود که چیزهایی را که قلب و روح شما را پر می‌کنند و قدردانی واقعی را در شما ایجاد می‌کنند به‌دقت شناسایی کرده باشید. اینها چیزهایی هستند که به شما احساس زنده بودن می دهند.

این روزها، من به مسدود زمان نمی ترسم، بگو آره یا نه. می دانم زمان لازم برای سرمایه گذاری در زمینه هایی از زندگی ام است که به من تأیید می کند که در مکان درستی هستم و کارهای درست را انجام می دهم.

مثل موفقیت، تمرکز یک مقصد نیست. این تمرینی است که باید انجام شود و تلاشی مستمر که ما را ثابت و سپاسگزار نگه می دارد.

این مقاله در ابتدا در ماه می/ژوئن ۲۰۲۳ ظاهر شد مجله SUCCESS. عکستوسط Mike D’Avello.