عمومیمقالات

آنچه مراسم تشییع کریسمس در مورد غم و اندوه و خوبی به من آموخت خاطرات

آنچه مراسم تشییع کریسمس در مورد غم و اندوه و خوبی به من آموخت
خاطرات

سال‌ها پیش، در مراسم تشییع و تشییع جنازه یکی از دوستان کمدین شرکت کردم که در یک تصادف رانندگی کشته شد. من در طول زندگی ام در مراسم تشییع جنازه، مراسم تدفین و یادبودهای زیادی حضور داشته ام، اما به خصوص در این مورد چیز خاصی وجود داشت. شاید به این دلیل بود که مراسم خاکسپاری در فصل تعطیلات، درست چند روز قبل از شب کریسمس بود. در هر صورت، آن روز آگاهی به من رسید که باعث شد با غم کنار بیایم و از منظر دیگری به ضررهای زندگی ام نگاه کنم.

وقتی خدمت تمام شد، گروهی از اعضای خانواده و دوستان نزدیک در خانه یکی از اقوام ملاقات کردند. وقتی اتاق را اسکن می کردم، متوجه شدم افرادی که اشک هایشان را پاک می کردند و به یکدیگر دلداری می دادند. قابل درک است که برخی در پذیرش مشکل داشتند سرنوشت ناعادلانه ای که بر سر کسی افتاده بود که استعداد زیادی داشت و چیزهای زیادی برای ارائه داشت.

یادآوری برای مقابله با اندوه

از آن طرف اتاق، چند دوست کمدی را شنیدم که داستان خنده‌داری را تعریف می‌کردند که من با آن آشنا بودم. بنابراین تصمیم گرفتم در گفتگو شرکت کنم و حکایتی در مورد علاقه دوستم به فوتبال ارائه دادم. به زودی همه در اتاق به آن ملحق شدند و می خندیدند و خاطرات خوبی را که با او به اشتراک می گذاشتیم مرور می کردند. آن زمان بود که این اتفاق افتاد. در میان این همه خنده، احساس عجیب و نشاط بخشی به وجودم آمد. من دیگر برای دوستم غصه نمی خوردم.

انرژی من بلافاصله جابه جا شد که به طور موقت از درد رهایی یافتم و شاهد بودم که بقیه هم همین حس را داشتند. در واقع، همسر دوستم گفت: «می‌دانی که این زمان مورد علاقه او از سال بود. همیشه بچه کوچک را از او بیرون می آورد. دلم برایش تنگ شده و همیشه خواهم ماند، اما در حال حاضر احساس می کنم بخشی از او با ماست و همیشه خواهد بود.» سپس مکثی کرد و گفت: «انگار به همه ما می‌گوید: «اشکال ندارد. من خوبم. همه چیز همانطور که باید باشد است و من همیشه با شما خواهم بود.”

در آن لحظه مرگ او نقطه تمرکز نبود. تنها چیزی که مهم بود احساس قدرتمندی بود که همه ما تجربه می کردیم. برای باقی مانده شب، دوست خود را با اجازه دادن به خود برای جشن گرفتن روح کریسمس تجلیل کردیم. توانایی ما در خندیدن و یادآوری لحظات خوب بود که این روحیه را برافروخت و به ما کمک کرد تا با غم خود کنار بیاییم.

استفاده از خنده به عنوان دارو

آن روز توانایی ساده خندیدن ما را از جای درد و بلاتکلیفی به جایگاه آرامش و امید درونی برد. این باعث شد همه ما متوجه شویم که در طول سفر ما واقعاً هیچ خداحافظی وجود ندارد، فقط خاطرات خوبی وجود دارد. روح حرکت می کند، و همه ما به نوبه خود پیش می رویم.

همه ما در آن روز چیز بسیار خاصی را تجربه کردیم. من معتقدم خنده و روحیه تعطیلات مترادف هستند. هر دو روشی جادویی برای شکستن موانع دارند و به ما یادآوری می کنند که ما هرگز تنها نیستیم—ما هستیم همه به هم متصل هستند، حتی در زمان اندوه.

سوگواری ممکن است اجتناب ناپذیر نباشد. در واقع، برای شفای ما باید با غم کنار آمد. اما یافتن خنده در بین روزهای سخت برای زندگی شادتر ضروری است. این بخش بالاتری از وجود شماست که به شما اصرار می‌کند و یادآوری می‌کند که زندگی همچنان ادامه دارد، صرف نظر از این‌که این مسیر را دوست دارید یا نه. زمان‌های خوب و بدی وجود خواهد داشت، اما در نهایت، تنها چیزی که واقعاً پشت سر خواهید گذاشت، خاطرات است. بنابراین ممکن است سعی کنید از همه آنها لذت ببرید!

این مقاله در دسامبر ۲۰۱۵ منتشر شده و به روز شده است. عکس از Ground Picture/Shutterstock

Steve Rizzo 150x150 - آنچه مراسم تشییع کریسمس در مورد غم و اندوه و خوبی به من آموخت
خاطرات

استیو ریزو تنظیم کننده نگرش است. شما نمی توانید در یکی از سخنرانی های اصلی او شرکت کنید و با همان نگرش ترک کنید. او یک متخصص توسعه شخصی، کمدین، سخنران انگیزشی و نویسنده پرفروش است. جای تعجب نیست که او به تالار مشاهیر سخنرانان معرفی شده است، افتخاری که از سال ۱۹۷۷ به کمتر از ۲۵۰ سخنران در سراسر جهان اعطا شده است. می توانید در اطلاعات بیشتری کسب کنید. www.steverizzo.com.

منبع :
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
امکان ها مجله اینترنتی سرگرمی متافیزیک ساخت وبلاگ صداقت موتور جستجو توسعه فردی