در اینجا راز پرسیدن سوالات به روش صحیح وجود دارد

سوالاتی که می‌پرسید، پاسخ‌هایی را که در کسب‌وکار – و به طور کلی در زندگی می‌پرسید، تعیین می‌کنند. اما برای دریافت پاسخ‌های درست، فقط این نیست که آیا سؤال می‌کنید، بلکه سؤالات درست را روش درست می‌پرسید یا نه– به عبارت دیگر، آیا از انتقادات انتقادی استفاده می‌کنید یا خیر. فکر کردن، بر اساس هاروارد همکار مرور بازرگانی جان کلمن

اطلاعات قدرت است و داده ها با ارزش ترین منبع روی کره زمین هستند — و همچنین آسیب پذیرترین. هر سوالی که پرسیده می شود فرصتی برای به دست آوردن داده های با ارزش و بینش بسیار زیاد است. اینکه چقدر اطلاعات به دست می آورید – یا شکست می خورید – به نحوه طرح سوال شما بستگی دارد.

در تجارت و فروش، ارائه سوالات به روش صحیح می تواند پاسخ هایی را که برای بستن معامله نیاز دارید به شما بدهد. – از آن دارایی چند میلیون دلاری گرفته تا تامین بودجه حیاتی قبل از شروع بذر. در زندگی روزمره، می تواند به شما کمک کند تامین کنندگان یا تولیدکنندگان مناسب را انتخاب کنید، تیم های خود را مدیریت کنید و تصمیمات استراتژیک آگاهانه بگیرید. در فرآیند استخدام، می‌تواند اطلاعاتی را که برای شناسایی نامزد مناسب نیاز دارید، آشکار کند.

شرکت ها همیشه از این استراتژی ها استفاده می کنند تا به طور درخشان اطلاعات کلیدی را به دست آورند. در واقع، این بخشی از چگونه شرکت هایی مانند اپل به طور مخفیانه و هوشمندانه نامزدها را آزمایش می کنند و هسته اصلی استراتژی استخدام ایلان ماسک است که از ‘۲-Hands Test’ به جای مدرک برای کشف افراد باهوش تر در این زمینه.

همه ما می دانیم که بهتر است از سؤالات بله یا خیر اجتناب کنیم و به جای آن سؤالات باز بپرسیم. اما همه سوالات باز برای پاسخ عمیق به شما قاب بندی نمی شوند.

به گفته HBR’s Coleman، آنچه شما می خواهید در عوض انجام دهید، پرسیدن سؤالاتی است که نیاز به تفکر انتقادی دارد. برای انجام این کار، باید فضایی برای حل فعال مشکل ایجاد کنید. این نه تنها پاسخ تک کلمه ای کوتاه و تا حد زیادی غیر اطلاعاتی را حذف می کند، بلکه پاسخ دهنده را مجبور می کند که حرف خود را باز کند، و به شما عمق درک می دهد که در غیر این صورت احتمالاً به آن دست نمی یافتید.

به عنوان مثال، کلمن می گوید که به جای پرسیدن یک سوال ساده بله یا خیر مانند “آیا این بازار پایدار است؟” همان سوال را به عنوان “اگر بازار بی ثبات بود، چرا این وضعیت وجود داشت؟”

سوالات با دلیل پرسیده می شود. همیشه یک زاویه و با آن چیزی برای به دست آوردن از دریافت پاسخ وجود دارد. ممکن است به سادگی یک کنجکاوی صادقانه باشد، اما می‌تواند کمی خودخواهانه‌تر یا حتی غم‌انگیزتر باشد – چیزی که می‌توان دیگران را تحت کنترل درآورد یا منفعت شخصی مستقیمی که باید به دست آورد. در حالی که نمی توانید به طور کامل زاویه خود را رها کنید، می توانید تا حد زیادی میزان مشهود بودن آن را برای شخصی که می خواهید کاهش دهید.

این مهم است زیرا ذهن انسان برای جستجو و شناسایی خطر طراحی شده است. این فرآیند به طور طبیعی شامل جستجوی سیگنال‌های خطر می‌شود، چیزی که یک سوال با زاویه‌ای که به شما کمک نمی‌کند می‌توانید انجام دهید. و اگر مفید نباشد، ذهن ممکن است تصور کند که ممکن است مضر باشد.

رویکرد مورد استفاده در علم را در نظر بگیرید و سؤالات خود را زاویه دهید تا سعی کنید فرضیه خود را نادرست، نه درست، ثابت کنید. بدون زاویه مشهود، سؤالات شما بی‌گناه‌تر دریافت می‌شوند و احتمالاً پاسخی باز دارند.

با پرسیدن سؤالات از دیگران اطلاعاتی به دست آورید که انگار از قبل پاسخ آن را می دانید و به سادگی می خواهید جزئیات بیشتری در مورد آن بشنوید. این یکی از ترفندهای مورد علاقه پدر مرحومم بود. او با زیرکی چیزی به این مضمون می گفت: “آخر هفته گذشته شنیدم، چطور شد؟” و اغلب اوقات، گیرنده داستانی را که احتمالاً قصد به اشتراک گذاشتن آن را نداشته است، کاملاً فاش می کند.

حتی اگر هیچ اتفاقی نیفتاده، مردم به سرعت به هر آنچه ممکن است بیش از همه مقصر هستند اشاره کنند و سپس آن را توضیح دهند. . در عوض، پدرم داستان‌های زیادی به دست آورد و اطلاعات عمیقی که شاید در غیر این صورت نداشت. و قطعاً بیشتر از این که از کسی بپرسد که حالش چطور بوده، وارد روان دیگران شد.

افراد ذاتاً می‌خواهند توضیح دهند-مخصوصاً زمانی که فکر می‌کنند طرف مقابل از چیزی که می‌دانند آگاه است. لزوما نمی خواست آنها بدانند. به این صورت است که پلیس اطلاعات بیشتری را هنگام زیر گرفتن رانندگان به دست می آورد.

کلاسیک “میدونی چرا تورو کشیدم؟” موثر است زیرا هیچ کس نمی‌خواهد ناآگاه یا بی‌هوش به نظر برسد، بنابراین مردم به سرعت به دنبال پاسخ خواهند بود. در ازای آن، راننده اغلب اطلاعات بیشتری به افسر می دهد که اگر این سوال را نمی پرسیدند، نمی توانستند داشته باشند. زیرا شرط می‌بندم که تعداد کمی از آنها فقط بگویند “بله”.