کارمند من انعطاف پذیری را که برای آن ترتیب داده بودم نمی خواست او

Alison Green، ستون‌نویس Inc.com به سؤالات مربوط به محل کار و مسائل مدیریت پاسخ می‌دهد — همه چیز از نحوه برخورد با یک رئیس ریزمدیریت نحوه صحبت کردن با فردی در تیم خود درباره بوی بدن.

یکی از افراد تیم من اعلام کرد که باردار. من برای او هیجان زده بودم و می خواستم یک مدیر حمایت کننده باشم. شرکت ما برای واجد شرایط بودن برای FMLA بسیار کوچک است، اما ما برنامه خود را داریم که اجازه ۱۲ هفته مرخصی پزشکی با حقوق را می دهد. من فراتر از آن رفتم و به او هشت هفته مرخصی با حقوق اضافه کردم، به علاوه به همان اندازه که او می خواست از مرخصی استفاده کند. ما آنقدر کوچک هستیم که قانون آن را الزامی نمی‌کند، اما من توانستم یکی از فضاهای قدیمی خود را به یک اتاق پمپاژ با در قفل، صندلی، سینک و خروجی تبدیل کنم و به او گفتیم که برایش پول می‌دهیم. پمپاژ می شکند من همچنین یک برنامه منعطف برای زمانی که او به سر کار برگشت تنظیم کردم. من به طرح بیمه خود نگاه کردم و متوجه شدم که او می تواند یک پمپ را پوشش دهد و اطلاعات مربوط به آن را برای او ارسال کردم.

متعجب شدم. که او تصمیم گرفت در هشت هفته به سر کار بازگردد و مرخصی پزشکی یا زمان اضافی که برای او ترتیب دادم. او از اتاق پمپاژ استفاده نمی کرد زیرا اصلاً شیر نمی داد و از برنامه انعطاف پذیری که من برای او گرفتم استفاده نمی کرد. او ساعت های عادی خود را کار می کرد. من ناامید شدم که همه اینها را برای او تنظیم کردم، فقط برای اینکه او از هیچ کدام استفاده نکند.

به او یادآوری کردم. چندین بار در مورد برنامه منعطف و به او اطلاع دهید که شیردهی و پمپاژ هنوز امکان پذیر است. او می‌گوید شوهرش برای خودش کار می‌کند و برنامه همیشه این بود که او به زودی برگردد، در حالی که او بچه را نیمه‌وقت داشت و بچه نیمه‌وقت در مهدکودک بود. او گفت که هرگز برای شیر دادن برنامه ریزی نکرده است و شیرخشک خوب است، و او به من گفت که برای انتخاب کار زمانی که می توانست در خانه بماند و حتی با وجود اینکه می توانست به او شیر ندهد.

نمی فهمم چرا او نمی خواهد امتیازاتی را که من برای تنظیم آن خیلی زحمت کشیدم بخواهد. من از او ناامید هستم و به سختی می توانم بر آن غلبه کنم. وقتی باردار بودم مجبور شدم کارم را رها کنم زیرا هیچ حمایتی از مادران شاغل وجود نداشت. درک این موضوع برایم سخت است که چرا او امتیازاتی را که من در آن زمان به خاطر آنها می کشیدم نمی خواهد. او درست به سر کار برگشت، طوری که حتی هرگز آن را ترک نکرد. اعتراف می‌کنم که ضرر کرده‌ام.

چون افراد متفاوت هستند. برخی از مردم از همه ترتیباتی که شما انجام داده اید هیجان زده می شوند و برخی دیگر از این فکر قدردانی می کنند اما نمی خواهند از آنها استفاده کنند. اشکالی ندارد — هرکسی می تواند انتخاب های خود را انجام دهد.

شما در اینجا در دو جا اشتباه کردید. اولین مورد این بود که همه اینها را برای او ترتیب داد بدون اینکه بدانیم آیا او آن را می خواهد یا خیر. شاید ابتدا با او مشورت نکردید، زیرا نمی‌خواستید اگر معلوم شد نمی‌توانید برخی از این اتفاقات را بسازید، امید او را تقویت کنید، یا شاید فقط تصور می‌کردید که او آن را می‌خواهد. اما هر زمان که برای کسی بدون رضایت او هماهنگی می کنید – حتی اگر فکر می کنید به احتمال زیاد وقتی متوجه می شود هیجان زده می شود – باید با این احتمال که او برنامه ها و ترجیحات دیگری داشته باشد خوب باشید. .

نقطه دومی که در آن اشتباه کردید بسیار جدی تر است: مداخله در تصمیمات شخصی و خصوصی او در مورد بچه اش اینکه آیا او با شیر مادر تغذیه می کند یا نه، ۱۰۰ درصد به شما مربوط نیست. و تحت فشار قرار دادن او برای ماندن بیشتر از آنچه می‌خواهد در خانه – و نشان دادن ناامیدی از اینکه نمی‌خواهد بیشتر در خانه بماند – باعث می‌شود که تصمیم‌گیری‌های شخصی زنان دیگر در پلیس بسیار ضعیف باشد. به نظر می‌رسد که باعث شدی او در مورد انتخاب‌های شخصی و خصوصی‌اش مورد قضاوت قرار گرفته و تحت فشار قرار بگیرد – و این برای هر کسی مناسب نیست، اما زمانی که شما رئیس هستید، سه برابر می‌شود.

دلایل زیادی وجود دارد که چرا او ممکن است امتیازاتی را که شما ترتیب داده اید نخواسته باشد، و هیچ یک از آنها به شما مربوط نمی شود. شما می توانید به طور خصوصی ناامید شوید که این همه دردسر کشیدید و معلوم شد که نیازی به آن نیست، اما هیچ جایگاهی ندارید که الف) آن را نشان دهید، یا ب) از انتخاب های واقعی او ناامید شوید. آن‌ها مال او هستند و احتمالاً برای او خوب کار می‌کنند، و شما حق ندارید در مورد علت آن اطلاعاتی داشته باشید. این بین او و شریک زندگی اش است و نه هیچ کس دیگری.

شما با قلب خود در جای درست شروع کردید: به خفاش برای حمایت از یک مادر جدید و آسان کردن زندگی او. اما جایی در طول مسیر، هدف خود را از دست دادید — حمایت از این مادر جدید به روشی که بهترین کار را برای او داشت. شما بیش از حد روی تصمیم‌های او سرمایه‌گذاری کردید، و زمانی که او تصمیم‌های متفاوتی از آنچه انتظار داشتید گرفت، آن را خیلی شخصی کردید.

بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که عذرخواهی کنید و سپس این را به حال خود رها کنید. به کارمند خود بگویید که نباید تصور می کردید که می دانید چه ترتیباتی می خواهد، و متاسفید که به انتخاب های شخصی و خصوصی او احترام بیشتری قائل نشدید. روی «شخصی» و «خصوصی» تأکید کنید، زیرا اینها مفاهیمی بودند که قبلاً گم شده بودند. و به او اطمینان دهید که درس خود را آموخته‌اید و حمایت خود را به آنچه او به شما می‌گوید که نیاز دارد محدود می‌کنید — و اگر به چیزی نیاز ندارد، این نیز خوب است.