4 کاری که رهبران خوب هنگام رویارویی با موانع بد انجام می دهند رهبران نمی کنند

رهبران کارآمد تخصص خود را کنار می گذارند تا بهترین بهره را از همکاران ببرند. آنها نبوغ جمعی را در سازمان هایشان افزایش می دهند. و با انجام این کار تیم های آنها بر موانعی غلبه می کنند که در نگاه اول غیرقابل عبور به نظر می رسید.

رهبران ناکارآمد، از سوی دیگر، انعطاف پذیر هستند. تخصص آنها در لحظه آنها نسبت به تصمیمات خود احساس خوبی دارند، در حالی که همکارانشان احساس می کنند منزوی، شنیده نشده و کم ارزش هستند. و در نتیجه، سازمان‌هایشان در پاسخ به چالش‌ها دور می‌شوند.

برای درک تاکتیک‌های رهبران مؤثر در سازمان‌های با عملکرد بالا. در زمان‌های سخت، با دکتر آشنا شدم. ریچارد وینترز، نویسنده شما رهبر هستید. حالا چی؟: درس های رهبری از کلینیک مایو.

I از دکتر وینترز پرسید که او به عنوان یک پزشک اورژانس، مربی اجرایی و مدیر توسعه رهبری به عنوان موثرترین تاکتیک های رهبرانی که او توصیه می کند، چه می بیند.

دکتر وینترز به چهار چیز خاص اشاره کرد که رهبران مؤثر انجام می‌دهند (و رهبران کمتر مؤثر انجام نمی‌دهند) وقتی با موانعی روبرو می‌شوند.

رهبران ناکارآمد بر اساس رفلکس های پشت نقاط کور تصمیم می گیرند. آنها قبل از اینکه به وضوح مشکل را درک کنند به گزینه ها و راه های رو به جلو می روند. آنها صدای افراد معدود قدرتمند را تقویت می کنند و دیگران را ساکت می کنند. و آنها در شناسایی بهترین فرآیند برای تصمیم گیری شکست می خورند. این باعث می‌شود که همکاران خود را بی‌تفاوت و سردرگم کنند.

رهبران مؤثر از فرآیند تصمیم گیری که به بهترین وجه با دامنه هر تصمیم مطابقت دارد. برای مثال، وقتی چالش‌ها واضح و قابل پیش‌بینی هستند، از بهترین عملکرد و عقل سلیم استفاده می‌کنند. وقتی مشکلات پیچیده است و نیاز به مشاوره تخصصی است، از متخصصان مشاوره می گیرند. و هنگامی که موقعیت‌ها پیچیده هستند و احساسات زیاد می‌شوند، قبل از تصمیم‌گیری در مورد چگونگی ادامه، همکاران را برای ایجاد واقعیت مشترک متحد می‌کنند.

رهبران ناکارآمد مربی هستند. آنها بر اساس تجربه خود به همکاران مشاوره می دهند. در حالی که قصد آنها ممکن است محترمانه باشد، آنها توصیه هایی می کنند که تفاوت های موقعیت همکارشان را نادیده می گیرد.

“مربی رهبران موثر.” دکتر وینترز آنها همکاران را به عنوان متخصص تجربه خود می بینند و تفکر همکار خود را به چالش می کشند و حمایت می کنند. علاوه بر این، آنها سؤالات باز می پرسند. آنها به هر یک از همکاران کمک می کنند تا دنیا را درک کنند تا بتوانند اقدامات مؤثری را از دیدگاه منحصر به فرد خود ترسیم کنند.

“رهبران ناکارآمد ترس ها و نگرانی های همکاران را نادیده می گیرند. آنها مقاومت را نادیده می گیرند. آنها امیدوارند که از بین برود. اما اینطور نخواهد شد.”

رهبران کارآمد، ترس ها و نگرانی ها را روشن می کنند. آنها مقاومت را تصدیق می کنند و با آن روبرو می شوند. سپس، آن‌ها با همکاران کار می‌کنند تا بفهمند چگونه با هم می‌توانند ترس و نگرانی‌ها را در حین حرکت به جلو کاهش دهند.

رهبران ناکارآمد از ارزش های سازمانی صحبت می کنند، اما برعکس عمل می کنند. آنها کار تیمی را ترویج می کنند اما به تنهایی تصمیم می گیرند. آنها از احترام صحبت می کنند اما از همکاران صحبت می کنند. آنها از مباشرت دفاع می کنند، اما راه خود را برای برون رفت از چالش ها صرف می کنند.

“رهبران مؤثر ارزش های سازمانی را تجسم می بخشند. رفتارهای آنها منعکس کننده ارزش های آنهاست. آنها راه می روند. صحبت کردن، حتی زمانی که همه چیز دشوار است،” دکتر وینترز گفت، منعکس کننده چیزهایی است که من در رهبرانی که من مربی آنها هستم دیده ام.