چرا فرزند شما به پرینستون و بسیاری از افراد دیگر نمی رود؟ مدارس برتر

۱) کالج های نخبه از افزایش اندازه کلاس خودداری می کنند و به بهره برداری، بازاریابی و افتخار به انحصار خود ادامه می دهند و درصد کمی مضحک از متقاضیان هر کدام را پذیرفته اند. سال با این حال، آن‌ها چندان مفتخر نیستند که هزینه‌های درخواستی پرهزینه و مادی را از ده‌ها هزار دانش‌آموز در هر سال بپذیرند که هیچ چشم‌اندازی برای پذیرش ندارند. کلاس ۲۰۲۵ پرینستون دارای ۳۷۶۰۱ متقاضی و به ۱۴۹۸ دانش آموز پذیرش ارائه کرد. مسئله اندازه کلاس با این واقعیت تشدید می شود که بسیاری از دانشجویانی که به دلیل بیماری همه گیر تحصیل خود را به تعویق انداختند یا قطع کردند، اکنون قصد ورود یا بازگشت به کالج را دارند.

۲) کالج ها در سراسر طیف تحت فشار فزاینده ای برای افزایش تنوع جمعیت دانشجویی خود هستند و تعداد بیشتری از کرسی ها را در هر یک از آنها کنار می گذارند. کلاس برای متقاضیانی که دارای معیارهای تنوع هستند، که ممکن است تمام معیارهای پذیرش دیگر را نیز داشته باشند یا نداشته باشند. با فرض اینکه هر معیار دیگری یکسان باشد، از نظر تئوریک “بدون آسیب، بدون خطا” است — به جز هزاران دانش آموز مشتاقی که نتوانستند برش را انجام دهند، که از این نظر با هر زمان دیگری تفاوتی ندارد. بدیهی است که هرگز فضای کافی برای همه وجود ندارد. اما دعواهای معلق ادعا می‌کنند که ترازو بیش از کمی متمایل به ترجیح متقاضیان مختلف بوده است. این موضوع اصلی تصمیم دادگاه ها خواهد بود.

۳) کمک های مالی به جنون آمیز و شبیه به قرعه کشی خود تبدیل شده است. این فرآیند با دبیرستان‌هایی که دانش‌آموزان استثنایی خود را تشویق می‌کنند تا هر چه بیشتر برای بورسیه‌های تحصیلی درخواست کنند و سپس مدارس از رسانه‌ها لاف زده و درخواست می‌کنند درباره مجموع دلاری که این چند دانش آموز جمع کرده اند. اثر خالص این شیرین کاری های احمقانه و خودفروش این است که از دسترسی به موقع سایر دانش آموزان واجد شرایط به برخی از این جوایز جلوگیری می کند یا مانع از آن می شود. ، که درخواست آنها را برای برخی از کالج ها و دانشگاه ها بدون اطمینان از حمایت مالی برای شرکت در صورت پذیرش دشوارتر می کند.

مهمتر است که بچه ها را برای مسیر و جایگزین های آن آماده کنیم تا اینکه سعی کنیم مسیر را برای بچه ها آماده کنیم. شاید بهترین و بزرگترین لطفی که والدین می توانند در حال حاضر برای فرزندان دانشگاهی خود انجام دهند این باشد که گرما را کم کنند، مقداری از استرس را کاهش دهند، سطح انتظارات را کاهش دهند، و سپس از فرزندانشان بپرسند که آنها چه کاری دارند. واقعاً می خواهم انجام دهم. آنها ممکن است پاسخ روشن یا واضحی نداشته باشند، اما حق انتخاب دارند.

شاید اهمیتی برای رفتن ندارند. به یک مدرسه ۴ ساله گران قیمت بروید، هر چیزی را مطالعه کنید، در نهایت همراه با والدین خود با بدهی های بلندمدت دانشگاه، فارغ التحصیل شوید و با مدرکی فارغ التحصیل شوید تا بتوانند بهترین باریستا در بلوک شوند. شاید آن‌ها می‌خواهند برخی آموزش‌های حرفه‌ای پیشرفته را بررسی کنند – مهارت‌های فنی و اساسی واقعی را بیاموزند – فارغ‌التحصیل شوند و مستقیماً وارد شغلی شوند که درآمد شش رقمی خوبی دارد و هرگز به آنچه گفته می‌شود از دست داده‌اند نگاه نکنند. یا ممکن است بخواهند برای برخی از مشاغل اتحادیه ای که برای همیشه اینجا خواهند بود، شاگرد شوند، به چین یا هند قابل صادرات نیستند، احتمالاً در شهر خود مستقر هستند و راهی مطمئن برای درآمد طبقه متوسط، مستحکم و قابل حمایت فراهم می کنند. در آینده، مکانیک های بسیار بیشتری با صفحه کلید و کامپیوتر کار خواهند کرد تا با آچار و آهن لحیم کاری و بیش از ۱۰۰۰۰۰ دلار درآمد خواهند داشت.

درس اینجا بسیار ساده است. دقیقاً مانند داستان تخیلی دهه‌های ۸۰ و ۹۰ که هر کس نیاز داشت خانه خود را داشته باشد، به طور فزاینده‌ای واضح است که هرکسی نیازی به رهن آینده خود برای حضور در یک کالج چهار ساله برای دریافت مدرک تحقیرآمیز در هر چیزی که در حال تبدیل شدن است، ندارد. هر روز یک عامل کمتر و کمتر مهم در جستجوی موفقیت آمیز برای یافتن شغلی سودمند و رضایت بخش است.