راه حل وجود دارد: «به سرعت رفع کن و ادامه بده» یک رهبری نیست استراتژی

برای برخی از رهبران ارشد، عبارت Great Reshuffle ممکن است ناآشنا باشد. هنوز هم محبوب‌ترین آن را استعفای بزرگ می‌نامند، یعنی مهاجرت دسته‌جمعی میلیون‌ها کارمند آمریکایی که ماهانه کار خود را ترک می‌کنند. برای بسیاری از افراد، آن را به عنوان یک رویداد و نه نشانه یک تحول بزرگتر می دانند. از طریق این لنز، بسیاری تلاش کرده‌اند تا به‌سرعت آن را به‌عنوان یک ناهنجاری برطرف کنند – افزایش دستمزد، عناوین و سایر کرایه‌های معمولی. با این حال، استعفاها متوقف نشده است.

به عنوان راه حل دیگر، برخی از مدیران ارشد خود را نسبت به آنچه کارمندان می گویند بازتر اعلام کرده اند. در واقع می خواهم: بیشتر درگیر باشیم، قدرت بیشتری برای تاثیرگذاری داشته باشیم، و بیشتر دیده و شنیده شود. مدیرانی که در تلاش برای رفع سریع حادثه استعفا هستند غافل می شوند که این خواسته ها در واقع تصادفی نیستند، که تا حدی با این واقعیت ثابت شده است که بیش از یک سال است که استعفا ادامه داشته است. تمرکز بر راه حل سریع آنها بیشتر از دست رفته است. از همان ابتدا، کارمندان به وضوح می‌گفتند که کلید پروازشان این است که باور دارند رهبرانشان با این واقعیت که ابهام در مورد کار باقی خواهد ماند، ارتباطی ندارند، و نسبت به نیاز خود رهبران به تغییر – نه با توجه به آن – ناشنوا هستند. ترفندهایی در لبه ها، اما به روش های عمیقاً دگرگون کننده. چیزی که بیشتر رهبران از آن غفلت می‌کنند این است که استعفا نشانه‌ای از تغییر سازماندهی بیشتر است که باید در نحوه رهبری آنها در این نابهنجاری جدید رخ دهد.

برای روشن بودن ، کارمندان فقط محل کار را جابجا نمی کنند. آنها اولویت های خود را در مورد اینکه چرا کار می کنند و اینکه چه زمانی و چگونه کار ارزش آن را دارد تغییر می دهند. در حالی که هنوز درست است که بیشتر افراد باید کار کنند، پاداش پولی فزاینده تنها یکی از منابعی است که ارزش کارشان را از آن به دست می‌آورند و دیگر به طور قابل اعتماد مهم‌ترین منبع نیست. پس از گذشت دو سال گذشته که تمام چیزهای قطعی متزلزل شد، بسیاری اکنون همه کارها را موقتی و بخشی از یک معادله بزرگتر برای محاسبه ارزش و بازده می دانند. ارزش خارج از مشاغل آنها اکنون آگاهانه شامل رفاه، خانواده و درجات آزادی در نحوه دستیابی به بالاترین بازده خالص ارزش است.

چیزی که امروزه توسط بسیاری از رهبران ارشد دست کم گرفته می شود، این است که این محاسبه مجدد ارزش نه تنها در زندگی گسترده تر افراد، بلکه مستقیماً در کار آنها نیز انجام می شود. در آنها جدیدترین شاخص روند کار، مایکروسافت آن را «معادله ارزشش» نامید، ارزیابی گزارش روند نشان می‌دهد که کارمندان نه یک بار بلکه به طور مداوم برای انتخاب ماندن یا ترک از آن استفاده می‌کنند. بیش از ابزاری برای کارگران، این سیگنال را به رهبران می‌دهد که دیدگاه‌های آنها در مورد معنای رهبری نیز باید تغییر کند.

خطرات مشابه در پدیده “استعفا” ذاتی در روند “ارزش آن” است. این که محاسبه ارزش را به عنوان یک عمل یکبار مصرف یا فقط مربوط به پرداخت و ارتقاء بدانیم، اشتباه است. تمرکز بر ارزش بیان روشنی است مبنی بر اینکه کارگران می‌خواهند بخشی از معادله رهبری در آینده باشند و نه فقط گیرندگان دستورات یک رهبر یا محاسبات ارزشی.