بهترین رهبران این 3 کار را برای کمک به کارمندان خود انجام می دهند دستیابی به موفقیت عظیم

کلمه “حساب‌پذیری” در محافل تجاری با صدای بدی روبرو می‌شود. ما اغلب آن را با سرزنش یا تنبیه مرتبط می‌کنیم و باعث می‌شود رهبران در مورد صحبت کردن در مورد آن مردد هستند، چه رسد به اینکه آن را در تیم های خود عملی کنند. اما لازم نیست.

در کتاب او بازگشت: فکر خود را مجدداً چارچوب بندی کنید تا خود را از الگوها و افرادی که شما را عقب نگه می دارند رها کنید، لیا گاروین نویسنده و سخنران TEDx یک دیدگاه جایگزین برای رهبران و رهبران پیشنهاد می کند. مدیران باید درباره مسئولیت‌پذیری در تیم‌ها فکر کنند.

برای زنده کردن این دیدگاه رهبری، گاروین پیشنهاد می کند استعاره مالکیت در مقابل اجاره خانه را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، زمانی که شما یک آپارتمان اجاره می کنید و چیزی خراب می شود، با صاحبخانه تماس می گیرید. آنها تعمیرکار را استخدام می کنند و در نهایت صورت حساب را پرداخت می کنند. وقتی مالک هستید، این به عهده شماست — نه تنها به این دلیل که در نهایت مسئولیت آن بر عهده شماست، بلکه به این دلیل که به خانه ای که دارید افتخار می کنید و می خواهید تعمیر به درستی انجام شود. در تیم‌ها، هدف رهبر این است که طرز فکر کارمندان را از طرز فکر یک اجاره‌کننده به یک مالک تغییر دهد، و به اعضای تیم قدرت دهد تا در حل مشکلاتی که با آن‌ها مواجه هستند فعال باشند و مسئولیت کامل نتایج را بر عهده بگیرند.

مدیران با نشان دادن اعتماد به اعضای تیم خود به عنوان مالک، تعیین انتظارات روشن و سپس اجازه دادن به آنها در مالکیت راه حل، لحن مسئولیت پذیری را تعیین می کنند. گاروین می‌گوید: «بدون انتظارات واضح، همه حدس می‌زنند که همدیگر چه می‌خواهند… و در تیم‌های توزیع‌شده که ممکن است به طور منظم مدیران یا اعضای تیم خود را نبینیم، این امر حتی خطرناک‌تر می‌شود». او رهبران را تشویق می‌کند تا زمینه‌ها را حول انتظارات تنظیم کنند و به اعضای تیم کمک کنند که چگونه کارشان با اهداف گسترده‌تر سازمان مطابقت دارد. این امر هرگونه احساس مدیریت خرد در مورد وظایف را کاهش می دهد و به اعضای تیم یادآوری می کند که کار آنها یک قطعه حیاتی برای موفقیت کلی تیم است.

گاروین به ما یادآوری می کند که شاید مهمترین دلیل ایجاد فرهنگ مسئولیت پذیری در تیم، کاهش فرسودگی شغلی، هم برای کارکنان و هم برای رهبران است. وقتی رهبران آستین‌ها را بالا می‌زنند و هر مشکلی را که برایشان پیش می‌آید حل می‌کنند، بدون اینکه بپرسند آیا آن‌ها فرد مناسبی برای حل آن هستند یا خیر، به سرعت بیش از حد دراز می‌شوند و می‌سوزند. و کارمندان؟ آنها بی انگیزه می شوند و آینده خود را در تیم زیر سوال می برند زیرا برای حل مشکلات سخت احساس اعتماد نمی کنند. به جای حل، رهبران می توانند اعضای تیم خود را با پذیرفتن طرز فکر مربیگری در زمانی که یکی از اعضای تیم با مشکلی به سراغشان می آید، تقویت کنند، و با پرسیدن سؤالات باز مانند “فکر می کنید چه چیزی ممکن است مانع شما شود؟” یا “چه راه دیگری برای بررسی این موضوع وجود دارد؟”