برای حفظ کارکنان و راضی نگه داشتن مردم، مهم است این تغییر طرز فکر ساده را درک کنید

یکی از دلایلی که می‌خواستم کارآفرین باشم این بود که بتوانم برای خودم کار کنم و دیگران برای من کار کنند. من میتونم رئیس باشم آن‌ها کاری را که من می‌خواستم انجام می‌دادند – مجبور بودند چون به آنها پول می‌دهم.

من نمی‌توانستم بیشتر از این اشتباه کرده باشم.

جهان تغییر کرده است. وفاداری کارکنان آن چیزی نیست که قبلا be–or حداقل افراد امروزه در شغل خود بارها و بارها به مشاغل می پرند. مردم بیشتر روی سبک زندگی خود و کار- تمرکز می کنند تعادل زندگی نسبت به داشتن شغل مادام العمر با یک کارفرما.

من آموخته ام که هیچ کس واقعاً برای شما کار می کند، حتی اگر به آنها پول بدهید. مردم فقط برای خودشان کار می کنند. در مورد آن فکر کنید — فکر می کنید اگر ۱۰ میلیون دلار به آنها بدهید، بسیاری یا برخی از کارکنان شما با شما خواهند ماند؟ بعید.

آیا فکر می‌کنید افراد با اینکه به آنها گفته می‌شود چه کاری انجام دهند، رضایت شغلی و رضایت شغلی را کسب می‌کنند؟ نه. حداقل آنها خواهان خودمختاری هستند. آنها می خواهند احساس کنند که برای خودشان کار می کنند و خودشان تصمیم می گیرند. حداقل یک کارآفرین داخلی–برای مدیریت کسب و کار خود در کسب و کار شما.

آنها برای ثروتمند کردن شما کار نمی کنند. آنها کار نمی کنند تا سگ بچه شما باشند. و به محض اینکه چنین احساسی داشته باشند، یا می روند یا تصمیم می گیرند به محض اینکه دیگر به شما نیازی نداشته باشند، بروند. فقط موضوع زمان خواهد بود.

آنها برای پرداخت وام مسکن و قبوض خود کار می کنند. آنها برای کسب وقت خانوادگی و آزادی کار می کنند. آنها کار می کنند تا زندگی کنند، نه زندگی می کنند تا کار کنند. برخی کار می کنند زیرا علاقه خود را با حرفه خود ادغام می کنند. دیگران تا بتوانند پول و تجربه کافی برای راه اندازی کسب و کار خود (احتمالاً در رقابت با شما) ایجاد کنند. دیگران برای کسب بازنشستگی خود تا بتوانند در نهایت “رئیس خود را اخراج کنند”. اتفاقاً این شما هستید.

بنابراین، اولین قدم برای اینکه رهبر بهتری باشید، بررسی واقعیت است. بدانید که مردم برای شما کار نمی‌کنند، بلکه فقط برای خودشان کار می‌کنند.

بعد، مشخص کنید برای چه چیزی کار می‌کنند، و آن دلایل (که به عنوان ارزش ها نیز شناخته می شود) را به شغلی که با شما دارند پیوند دهید. ارزش های آن ها برایشان مهم ترین چیز است. خانواده. پول آزادی. پیشرفت. بنابراین نقش شغلی، حوزه‌های کلیدی نتایج و موارد قابل تحویلی را که می‌خواهید به آن‌ها دست یابند، به بالاترین ارزش‌هایشان پیوند دهید. به این ترتیب، شما با یکدیگر و برای یکدیگر کار می کنید.

به‌عنوان پاداش برای نتایج، پول بدهید. وقت خانواده به عنوان پاداش برای محصولات قابل تحویل. آزادی مکان با برخی از وظایف قابل اجرا از راه دور. پیشرفت به سمت مدیریت و رهبری پروژه های مستقل با موفقیت انجام شد.

در نهایت، باید زبان خود را تغییر دهید. به خاطر داشته باشید: آنها با شما کار می کنند، نه برای شما. یا آن را یک مرحله جلوتر ببرید، شاید برای آنها کار کنید. پس از همه، بدون آنها، شما هیچ اهرمی ندارید. بدون آنها، شما یک کارآفرین نیستید، شما یک گروه تک نفره پراسترس هستید که توهم می‌خورید که صاحب یک تجارت هستید. کسب‌وکار مالک شماست.

به‌جای اینکه انتظار داشته باشید همه کارکنان‌تان کاری عالی برای شما انجام دهند، چطور می‌شود که یک کار عالی انجام دهید. به عنوان یک رهبر پشتیبانی برای آنها؟ چطور می‌خواهید مطمئن شوید که آنها می‌توانند کارشان را با بهترین توانایی‌شان، همسو با بالاترین ارزش‌هایشان، با بیشترین میزان استقلال و رضایت انجام دهند؟

تمام منابع مورد نیاز را به آنها بدهید. به آنها وضوح نقش خود را بدهید. محصولات تحویلی خود را با بالاترین ارزش های آنها هماهنگ کنید. سپس از سر راه آنها خارج شوید و به آنها اجازه دهید این کار را انجام دهند و از آنها در چالش ها حمایت کنید. آیا ممکن است آنها سخت تر و طولانی تر و بهتر کار کنند؟ ممکن است آنها برای شما کار کنند و برای خودشان کار کنند؟