این دستور ماسکی است که هر رهبر باید انجام دهد پذیرفتن

به این دلیل است که در اوایل این ماه، یک قاضی فدرال حکم داد که دستور ماسک فدرال غیرقانونی بود، و CDC و اداره امنیت حمل و نقل گفت که آنها دیگر آن را اجرا نخواهند کرد. این بدان معناست که شما مجبور نیستید هنگام سفر هوایی در ایالات متحده از ماسک صورت استفاده کنید (مگر اینکه دولت‌های محلی هنوز دستوری در این زمینه داشته باشند).

مگر اینکه، البته، هواپیما شروع به کاهش فشار کند. باز هم، این یک نوع کاملاً متفاوت از ماسک است، اما همانطور که در سفر بودم، باعث شد به قانون ماسکی فکر کنم که هر رهبر باید آن را بپذیرد. منظور من این است:

هواپیماها در حدود ۳۵۰۰۰ فوت پرواز می کنند. هوا در آن ارتفاع توسط انسان قابل تنفس نیست. بنابراین، هواپیماهای تجاری تا حدود ۸۰۰۰ فوت تحت فشار هستند. در حالی که توانایی سوار شدن به هواپیما و رسیدن سریع به مکان‌های دور واقعاً باورنکردنی است، عدم توانایی نفس کشیدن اصلاً باورنکردنی نیست.

به همین دلیل است که قبل از هر پرواز، خدمه کابین از یک جلسه توجیهی ایمنی عبور می کنند. احتمالاً قبلاً آن را شنیده اید. می دانید، دستورالعمل های مربوط به “قرار دادن فلپ فلزی تخت در سگک”، یا محل پیدا کردن جلیقه نجات بادی، یا محل خروجی های اضطراری. من زیاد سفر می کنم، و وقتی این را می نویسم متوجه می شوم که بارها آن را شنیده ام و احتمالاً می توانم آن را کامل بخوانم.

اما یک بخش همیشه برای من جذاب بوده است.

این آخرین قسمتی که به من رسید “قبل از کمک به دیگران ماسک خود را قرار دهید.” منظورم این است که منطقی است، درست است؟ اگر به دلیل اینکه مغزتان اکسیژن کافی دریافت نمی کند، بیهوش هستید، کمک زیادی به هیچ کس دیگری نخواهید کرد. فردی که برای استفاده از ماسک به کمک شما نیاز دارد، ابتدا باید حال شما خوب باشد.

این پیچیده نیست. از سوی دیگر، اگر با کسی که برایتان مهم است سفر می‌کنید و اتفاقی می‌افتد که باعث می‌شود ماسک اکسیژن جلوی شما بیفتد، شاید این موضوع یکی از والدین باشد، اما غریزه‌ای وجود دارد که فوراً به فرزندتان کمک کنید. به نوعی فکر می کنیم بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که آنها را در اولویت قرار دهیم.

به جز، دوباره، اگر از حال رفتید، و آنها ندانند چه کار کنند، در واقع به کسی کمک نکرده اید . قبل از اینکه بتوانید به دیگران کمک کنید خوب باشند، باید خوب باشید.

من این اصل را دوست دارم زیرا حتی اگر شما هم همینطور باشد، این اصل صادق است. به جایی سفر نمی کنید که تنفس اکسیژن سخت باشد. این در مورد هر تیمی که رهبری می‌کنید صدق می‌کند.

اگر فرسوده، خسته، کار بیش از حد، افسرده یا غرق شده اید، برای افرادی که روی شما حساب می کنند خیلی خوب نیستید. اگر سالم نباشید نمی‌توانید به روشی سالم رهبری کنید.

این بدان معناست که شما به‌عنوان یک رهبر باید مرخصی بگیر این بدان معناست که شما باید حد و مرز داشته باشید. به این معنی است که باید اعلان های خود را خاموش کنید و دور شوید. به این معنی است که شما به تعطیلات یا عضویت سگ یا باشگاه نیاز دارید. احتمالاً برای هزاران نفر مختلف به معنای هزاران چیز متفاوت است، اما قانون یکسان است – ابتدا باید مراقب خود باشید.

برای واضح بودن، منظورم این نیست که شما خودخواه باشید. در هواپیما، ماسک شخص دیگری را از او نمی گیرید تا بتوانید اکسیژن بیشتری دریافت کنید. آنها به شما نمی گویند که ماسک خود را بپوشید و اجازه دهید دیگران از عهده خودشان برآیند. هدف از قرار دادن ماسک خود در ابتدا این است که بتوانید کمک کنید.