شما نیازی به یافتن ایده های خوب بیشتر ندارید. شما نیاز دارید ایده های خوبی که از قبل دارید را بشناسید

در سال ۱۴۴۰، یوهانس گوتنبرگ الهام گرفت تا حروف متحرکی را ایجاد کند که می‌توان آن را در ماشین‌های چاپ چاپ کرد. روز ایده او باعث تولد رسانه های جمعی شد و بذر یک انقلاب فکری را کاشت. در سال ۱۹۱۴ هنری فورد به این نتیجه رسید که خودروها را می‌توان با کارایی بیشتری در خط مونتاژ تولید کرد. به زودی افراد بیشتری می توانند یک ماشین بخرند.

همه ما ایده ها می توانند جهان را تغییر دهند — و زندگی فردی — که چرا بسیاری از مردم در جستجوی ایده های تغییر دهنده بازی هستند. یک صنعت کامل برای حمایت از آنها رشد کرده است و دوره هایی را برای تقویت خلاقیت شما ارائه می دهد ، توصیه ای برای طوفان فکری بهتر، یا مکان هایی برای شکار الهام بخش

اما اگر بسیاری از این شکار ایده‌های عالی واقعاً هدر رفته باشد، چه؟ اگر بیشتر اوقات مشکل این نباشد که باید ایده جدیدی پیدا کنید، بلکه در عوض باید ایده های خوبی را که قبلاً به ذهنتان خطور کرده اید، تشخیص دهید؟

این بحث جذاب چهار هزار هفته نویسنده الیور برکمن در ناکامل خود خبرنامه اخیرا. بورکمن، متفکر مخالف در مورد موضوعاتی پیرامون بهره وری شخصی و موفقیت، استدلال می کند که ما باید کمتر بر روی شکار ایده های جدید در خارج از خود تمرکز کنیم. بیشتر در مورد گرفتن ایده های خوبی که در حال حاضر داریم اما در بهره برداری ناکام مانده ایم.

این درسی است که بورکمن در نقش قبلی خود به عنوان نویسنده ستون یک مجله هفتگی آموخته است. او می‌نویسد: «وب مملو از توصیه‌هایی در مورد تولید ایده است، اما بیشتر آن من را سرد می‌کند، زیرا فرض می‌کند که شما با ایده‌های صفر شروع می‌کنید، سپس باید ایده‌های خوب را به وجود بیاورید، اما «اینطور کار نمی‌کند. این، حداقل برای من. در عوض، تشخیص این است که فکری که قبلاً داشته اید، واقعاً ایده خوبی است.»

“ناگهان به ذهنم خطور کرد که هفته پیش در یک میخانه مکالمه ای داشتم، نقل قولی که گفتم روزها فکر می کردم، یا ترفند بهره وری که برای مدت طولانی استفاده می کردم، برای من تبدیل به طبیعت دوم شده بود، ستونی عالی می ساخت. به صورتم خیره شده بود. من آن را فراموش نکرده بودم؛ من d متوجه نشدم که ایده خوبی است.” او ادامه می دهد.

در این بینش، انسان ها به طور طبیعی موجوداتی خلاق هستند. ذهن ما همیشه از احتمالات، اتفاقات، و برخوردهای غیرمنتظره غوغا می کند. عامل محدود کننده این نیست که ما ایده نداریم. این است که ما در قدردانی و عمل به آنها کوتاهی می کنیم. یا به عنوان بنیانگذار Spanx سارا بلیکلی آن را در کلاس کارشناسی ارشد کارآفرینی خود بیان کرد: “هر فردی در زندگی خود یک ایده میلیون دلاری داشته است. عمل چیزی است که تفاوت را ایجاد می کند.”

به جای اینکه انرژی خود را بر جستجوی لحظاتی متمرکز کنید، بورکمن از خوانندگان می‌خواهد که در برداشتن ایده‌هایی که از قبل دارید کوشا باشند. “فهرست در حال گسترشی از افکار تصادفی را نگه دارید، بی رویه به آن بیفزایید، هرگز عقب نمانید زیرا یک ایده متوسط، احمقانه یا مشتق به نظر می رسید. (هرجا که می‌روید چیزی برای نوشتن داشته باشید!)،” توصیه می‌کند.

آیا بسیاری از این حروف نویسی بی فایده خواهند بود؟ البته. اما اگر هر زمان که نیاز به الهام داشتید به این فهرست برگردید، برکمن اصرار دارد که الماس‌های خام را کشف خواهید کرد.

“زمانی که به ایده ای نیاز داشتم، فهرست را بررسی می کردم، و مطمئناً، بیشتر ورودی ها هنوز متوسط ​​به نظر می رسند. ، احمقانه یا مشتق شده است. اما به دلایل مرموز، یک یا دو ورودی – ورودی هایی که ممکن است ماه ها یا سال ها بی جان به نظر می رسند – ناگهان احساس می شود رسیده، پر از زندگی، آماده استفاده است. من هنوز هیچ ایده ای ندارم. چرا این اتفاق می‌افتد. اما این اتفاق می‌افتد.” او به یاد می‌آورد.

ایده بورکمن به چند دلیل مرتبط برای من جذاب است. اول، قابل اجرا است. جستجوی ایده ها در جایی بیرون می تواند مبهم و طاقت فرسا باشد. اگر نمی‌دانید به دنبال چه هستید یا کجا، به راحتی می‌توانید در آنجا بنشینید و منتظر الهام گرفتن باشید. این به ندرت یک استفاده مفرح یا کارآمد از زمان است. از طرف دیگر، خرید یک نوت بوک یا استفاده بهتر از عملکرد یادداشت‌ها در تلفن، یک کار کوچک کاربردی است اقدامی که اضطراب را تسکین می دهد.

دوم، پیشنهاد بورکمن این پیام را ارسال می کند که خلاقیت یک هدیه خاص و کمیاب نیست که فقط به یک هدیه داده شود. تعداد کمی از ما درست مانند بلکلی که اصرار می‌کند همه ایده‌های میلیون دلاری داشته‌اند، فراخوان برکمن برای به تصویر کشیدن ایده‌هایی که از قبل دارید، به ما یادآوری می‌کند که به قول نویسنده همکار الیزابت گیلبرت، اگر زنده هستید، خلاق هستید.