جیمی فیوره هیگینز در مورد مسمومیت در محل کار، جنسیت تبعیض و چرا او وال استریت را ترک کرد

جیمی فیوره هیگینز نزدیک به ۲۰ سال – از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۶ – در وال استریت کار کرد و در پایان کار خود، ثروت اندکی به دست آورد. اما هر چقدر هم که سودآور بود، در مقایسه با ثروتی که او در کتاب صادقانه‌اش به اشتراک می‌گذارد کمرنگ است Bully Market: My Story of Money and Misogyny در Goldman Sachs.

داستان‌های او جزئیات خوب، بد و بسیار زشت را شرح می‌دهد: فرهنگ سمی باشگاه پسران خوب به معنای واقعی کلمه، آزار و اذیت جنسی غیرقابل انکار در هر سطح، اختلاف جنسیتی در دستمزد و ارتقاء، عدم تنوع، تبعیض غیرقابل معذرت خواهی و احساس دائمی این که او شخصیت خوب خود را با یک چک حقوقی هنگفت معامله می کند.

این نوع چک حقوقی بود که هیگینز اکنون به آن نگاه می کند و آن را “زیاد گناه” می نامد. در اولین سال حضور در گلدمن ساکس در اواخر دهه ۹۰، در سن ۲۲ سالگی، ۱۳۵۰۰۰ دلار درآمد داشت. تا سال ۲۰۱۶، او ۴۰ برابر بیشتر از نظافت منزل و ۱۰ برابر بیشتر از پزشکش درآمد داشت. این موقعیتی است که او هم با رضایت و هم با شرم به آن فکر می کند.

هیگینز با فکر کردن به شوهر و چهار فرزندش در خانه، “صفحه گسترده آزادی” را اختراع کرد که به او اجازه می داد تا پاداش های هفت رقمی خود را بانکی کند تا بتواند از دستبندهای طلایی وال استریت در زمانی که وال استریت به شدت نیاز داشت که از مسیر خودش کنار بیاید.

هیگینز درباره آن تصمیم با SUCCESS صحبت کرد ترک شغلش—و تصمیم به داستان بریده نشده او را به اشتراک بگذارید.

این گفتگو برای طولانی بودن و وضوح ویرایش شده است.

قبل از اینکه در مورد اینکه چرا وال استریت را ترک کردید صحبت کنیم، می توانید در مورد اینکه چرا شروع کردید صحبت کنید؟

جیمی فیوره هیگینز: وقتی در سال ۱۹۹۸ از والدینم دستور دریافت بهترین شغل ممکن را گرفتم، آن وال استریت بود. من همه جا مصاحبه کردم – در تمام بانک های مختلف – و پیشنهادهای کاری زیادی داشتم. اما زن گلدمن ساکس که به کالج من آمد [براین ماور] مرا بسیار تحت تأثیر قرار داده بود که گفتم، “اگر در گلدمن شغلی پیدا کنم، به آنجا می روم.” اگرچه روند آنها بسیار طولانی‌تر شد: اولین مصاحبه من در نوامبر بود و تا ماه مارس این پیشنهاد را دریافت نکردم.

به نظر می‌رسد که مزایای آن برای زنان بسیار مناسب است، با هشت دور IVF تحت پوشش و ۲۰ هفته مرخصی زایمان با حقوق. آیا می‌دانستید زمانی که این شغل را انتخاب کردید، زنان به ندرت به رتبه‌های بالاتر می‌رسیدند؟

JFH: نه. من نسبتاً بی اطلاع بودم. من حتی نفهمیدم گلدمن ساکس چه کرد. من از پول و دنیای مالی بالا نیامده ام. یک تابستان در دوران کالج، من در طبقه بورس کالای نیویورک کار کرده بودم و تجربه ای با catcals داشتم. اما گلدمن به قدری به نظرم بزرگ می آمد که فکر نمی کردم مثل کف مرک باشد. با این حال، وقتی شروع کردم، متوجه شدم که تعداد زیادی زن وجود ندارد و دیدم که واقعاً چقدر اتاق رختکن است. اما احساس می‌کردم در قرعه‌کشی برنده شده‌ام، بنابراین آن را از ذهنم دور کردم و چشمم به جایزه ماند.

اولین تجلی شما چه زمانی بود که محیط کارتان عادی نبود؟

JFH: روز اول، وقتی درها را قفل کردند. ساعت ۷ صبح [درها] را قفل می کردند…. سپس از همه ما سؤال می‌کردند، و اگر نمی‌دانستید که Dow کجا بسته شده یا اسپرد بین پوند و دلار، شما را بیرون می‌اندازند. محیط بسیار تنبیهی بود، به طوری که باعث شد کمی احساس ناراحتی کنم. اما بعد از آن احساس غرور کردم که باعث افتخار خانواده ام شدم. همه آنها گفتند که آن را بمکید، درد را فشار دهید< /a> و استقامت کنید. حس عجیب و غریب من گزگز بود و به من می‌گفت که این دنیای من نیست، اما به خودم می‌گفتم آن را تنظیم کنم زیرا این وظیفه را نسبت به خانواده‌ام احساس می‌کردم.

آیا کاش کسی زودتر به شما اجازه ترک می داد؟

JFH: اکنون که من مربی افراد هستم الف>، من به جوانان می گویم که گاهی اوقات حقوق و دستمزد ارزش رنج را ندارد – و آنها در انتخاب خود استقلال دارند. شما مدیر عامل حرفه خود هستید. این استخدام به اراده است. همانطور که آنها می توانند شما را در هر زمانی اخراج کنند، شما نیز می توانید در هر زمان استعفا دهید. من می خواهم چهار فرزندم حس عاملیت خاص خود را داشته باشند. همه باید انتخاب های خود را انجام دهند، و من می خواهید آنها احساس قدرت کنند بدون هیچ تعهدی نسبت به شخص دیگری.

آیا وقتی عنوان کتاب را عنوان می‌کردید، به این فکر می‌کردید که این امر اجتناب‌ناپذیر است که پول و زن‌ستیزی دست به دست هم دهند و وال استریت را پایین بیاورند؟

JFH: هر چه ریسک بالاتر باشد، فرصت بیشتری برای رفتار زشت مانند زن ستیزی و تبعیض مستقیم وجود دارد. بین پول و شخصیت رابطه معکوس وجود دارد. بنابراین، در وال استریت، حتی پول مطلق هم نیست. این نحوه ساختار پرداخت است اگر سالی یک میلیون دلار درآمد داشته باشید، ۲۰۰۰۰۰ دلار در سال است و سپس تمام سال منتظر ۸۰۰۰۰۰ دلار دیگر باشید. این هویج است که آنها مدام آویزان می کنند و اجازه می دهد مردم را دستکاری کنند. و آن محیط بدترین چیزها را در همه به وجود می آورد.

و با توجه به اینکه مشکل عمیق تر از جنسیت گرایی و به سن گرایی، نژادپرستی و همجنس گرا هراسی است، آیا تغییرات مثبتی در تمام سال های شما در گلدمن ساکس رخ داده است؟

JFH: شرکت به تلاش برای ایجاد تغییرات ادامه می‌دهد. مشکل این است که بین داشتن چیزهای درست و الگوبرداری از رفتار درست، گسست وجود دارد. اینجاست که شرکت ها کوتاهی می کنند: در اجرا. نه فقط در امور مالی. هر صنعتی که دارای ثروت باشد، بستر مناسب برای این نوع رفتار است. عدم تعادل قدرت در همه جا اتفاق می افتد.

امیدوارید کتاب شما چه کاری را انجام دهد؟

JFH: این راهی برای من بود تا جبران کنم و سپس تجاربم را دوباره قالب بندی کنم. و حالا، اگر این موضوع باعث ناراحتی مردم شده است، پس مردم را وادار به صحبت در مورد آن می کند. یعنی دارند به آن فکر می کنند. مردم باید به فکر کسب و کار خود نباشند و به افراد دارای رفتار بد بگویند که آن را از بین ببرند.

در پایان کتاب، شما مراحل بسیار خاصی را بیان می کنید که Fortune 500 شرکت می توانند برای اصلاح این اشتباهات در فرهنگ، تنوع، سمیت و موارد دیگر بردارند. اگر شرکتی همه این موارد را کنار بگذارد، آیا هرگز به بازگشت به وال استریت فکر می‌کنید؟

JFH: بله، اگر می‌دانستم که می‌توانم به حرکت شرکت‌ها در مسیرهای بهتر کمک کنم. وقتی در وال استریت بودم، می‌دانستم که نمی‌توانی از مشکلی شکایت کنی مگر اینکه راه‌حلی داشته باشی. هیچ حرف توخالی مجاز نبود. باید معیارهایی برای مشکلات وجود داشته باشد. دلیلی وجود ندارد که یک شرکت نتواند بگوید: “تا سال ۲۰۲۵، ما می خواهیم نیمی از مدیران عامل ما زن باشند.” و همچنین باید معیارهایی برای مشارکت یک کارمند در فرهنگ وجود داشته باشد. همانطور که آدام گرانت می‌گوید، فرهنگ عالی فرهنگی است که تحمل آن در برابر یک -چاله ها، حتی اگر ستاره باشند.

این مقاله در ابتدا در مارس/آوریل ۲۰۲۳ ظاهر شد مجله SUCCESS. عکس های ©Julia Mlaoof Verderosa