نتایج این مطالعه هاروارد محققان را شوکه کرد. آنها نحوه ارائه بازخورد را تغییر خواهد داد

شما را تصور کنید یک روز در صف خواربارفروشی یا فرودگاه با یک غریبه گفتگو کنید و به سرعت متوجه شوید که لکه بزرگی از خاک روی گونه خود دارد. آیا در مورد علامت بالقوه شرم آور به او بگویید؟

بیشتر ما مطمئناً دوست داریم بدانیم که آیا با خاک روی صورتمان در مکان های عمومی راه می رویم . و احتمالاً اکثر ما، به ویژه انواع کارآفرین، دوست داریم فکر کنید اگر غریبه‌ای از یک موضوع شرم‌آور بی‌اطلاع باشد، می‌توانیم با احتیاط به او کمک کنیم.

اما وقتی تیمی از محققان هاروارد واقعاً این سناریو را در زندگی واقعی آزمایش کردند، و یک هم پیمان را برای بازجویی از رهگذران با یک رژ لب یا لکه شکلات بزرگ روی گونه اش فرستادند، آیا می خواهید حدس بزنید چند نفر واقعاً به این موضوع اطلاع داده اند. غریبه‌ای که با کلیپ‌بورد در دست است در مورد مشکل؟

پاسخ صحیح همه ۲٫۶ درصد است. فقط چهار نفر از ۱۵۵ نفر چیزی گفتند. اگر این نتیجه شما را شوکه کرد، تنها نیستید. خود محققین از یافته‌ها شگفت‌زده شدند، که آنها اصرار دارند ارائه کنند. رهبران درس های مهمی در مورد ارائه بازخورد سازنده.

“این ما را شگفت زده کرد زیرا انتظار نداشتیم این تعداد اینقدر کم باشد. فکر می کنم همه ما دوست داریم به خودمان فکر کنیم. به عنوان فردی که در این نوع شرایط به کسی بازخورد می دهد، اما مطالعه ما نشان داد که اکثر مردم این کار را نمی کنند، نیکول ابی اسبر، نویسنده همکار مطالعه، به PsyPost گفت .

برای اینکه بفهمیم چرا رفتار ما اغلب در چنین شرایطی مطابق با ایده آل های ما نمی شود، ابی اسبر و همکارانش مجموعه‌ای از آزمایش‌های بعدی را با استفاده از تنظیمات واقعی و سناریوهای تخیلی انجام دادند تا بفهمند مردم چگونه فکر می‌کنند چه زمانی و چگونه بازخورد سازنده بدهند.

هر آزمایش تقریباً نتایج یکسانی داشت: افراد به طور مداوم چقدر دیگران از بازخورد قدردانی می کنند دست کم بگیرید. چه با دوستان نزدیک و چه با افراد کاملاً غریبه سر و کار داشته باشیم، اغلب به اشتباه درک می‌کنیم که بازخوردمان چقدر تأثیر خواهد داشت و طرف مقابل معمولاً چقدر می‌خواهد به او توصیه شود تا بهبود یابد.

این امر به‌ویژه در موقعیت‌های با ریسک بالاتر صادق بود. برای مثال، زمانی که محققان یک مسابقه سخنرانی با جایزه کارت هدیه ۵۰ دلاری آمازون برگزار کردند، افرادی که با گویندگان مربی به طور جدی میزان تمایل شرکای خود را برای بهبود بازخورد، دست کم گرفتند. شکاف بین میل واقعی و مورد انتظار برای بازخورد در موقعیت‌های کم ریسک کمتر بود، مانند کسی که غذا در دندان‌هایش گیر کرده است.

اگر عصبی هستید، طرف مقابل ممکن است حتی پس از خواندن این تحقیق واکنش بدی نشان دهد، فقط از خود بپرسید: “اگر من جای این شخص بودم، آیا بازخورد می خواستم؟” این سوال ساده برای بهبود تمایل افراد به ارائه بازخورد در طول تحقیق نشان داده شد.

البته، تلاش برای ارائه بازخورد سازنده تنها بخشی از فرآیند است. رهبران بزرگ همچنین باید بدانند که چگونه آن را به طور موثر ارائه دهند. این مطالعه خاص به این موضوع اشاره نمی کند، اما بسیاری از کارشناسان دیگر این موضوع را بیان کرده اند. ما درباره این توصیه نوشته‌ایم اغلب اینجا در Inc.com.