چرا آسیب پذیر بودن شما را به یک رهبر ضعیف تبدیل می کند … و چه چیزی باید به جای احترام گذاشتن

در سال‌های اخیر مدی وجود داشته است که همه ما را تشویق می‌کند که آسیب‌پذیر باشیم. به ما گفته شده است که از این «هدیه آسیب‌پذیری» به عنوان راهی برای ایجاد اعتماد و ارتباط با دیگران به‌عنوان وسیله‌ای برای ایجاد ارتباط دیگران با ما استفاده کنیم.

اما، اگر می‌خواهید یک کارآفرین، مدیر یا رهبر مؤثر باشید، یا یک شرکت معنادار بسازید و مقیاس‌بندی کنید، باید در مورد آسیب‌پذیر بودن بسیار محتاط باشید. می تواند شما را در معرض خطرات و سوء استفاده قرار دهد.

اگر آسیب پذیر هستید، می توانید بیش از حد با مردم آشنا شوید. ، و این خطر وجود دارد که از آن علیه شما استفاده شود.

این خطر وجود دارد چه در حال اداره کسب و کار خود باشید و چه سعی در بالا بردن یک نردبان شغلی داشته باشید. در هر دو حالت، مشروعیت و موقعیت شما به عنوان یک رهبر ممکن است به طور ناخواسته توسط کسانی که مایل به سوء استفاده از آسیب‌پذیری‌های شما هستند، تضعیف و از بین برود. اگر شما آنها را به این صراحت فاش نمی کردید، آنها نمی دانستند.

شما می توانستید توسط دیگران در رسانه های اجتماعی یا حتی مورد انتقاد قرار بگیرید. با باز کردن بیش از حد آزادانه آسیب‌پذیری‌های خود، خود را در معرض چالش‌های قانونی قرار دهید. و شما فقط باید یک بار آن را انجام دهید. یا ۱۰ سال پیش، و می توانست بارها و بارها سر زشت خود را به عقب برگرداند.

تلاش برای ارتباط با افراد از طریق آسیب پذیر بودن می تواند در واقع رسیدن به تصمیمات قوی یا سخت را بسیار سخت تر می کند. آنها شما را ضعیف می دانند. اکنون قوی بودن را برای خودت سخت می کنی.

مردم باید به شما به عنوان یک رهبر ایمان داشته باشند. آنها باید بتوانند به شما احترام بگذارند و حتی شما را تحسین کنند. آنها باید انعطاف پذیری شما را تشخیص دهند و معتقد باشند که می توانید بر چالش ها و موانع غلبه کنید.

اشتراک گذاری بیش از حد آسیب پذیری بیش از حد آشکار می تواند شما را به نظر برساند. ضعیف و آسیب دیده مردم به توانایی شما برای رهبری در زمان‌های چالش‌برانگیز و مخرب، مانند شرایطی که اکنون در آن زندگی می‌کنیم، ایمان ندارند.

I بپذیرید که آسیب‌پذیری می‌تواند راهی عالی برای ایجاد اعتماد و ارتباط با مشتریان باشد. برای ایجاد دنبال کننده در رسانه های اجتماعی و ایجاد پیوند با کارکنان و همکاران. اما من از طریق تجربه تلخ آموخته ام که به اشتراک گذاشتن آسیب پذیری ها با مشتریان و کارکنانم به طور آشکار باعث کاهش اعتماد تیم های من به من و در نتیجه به خودشان شده است. و برخی از آن برای دستکاری و حتی باج گیری استفاده کرده اند.

زمانی که کارکنان من برای امرار معاش خود می ترسیدند در اولین قرنطینه، ما مجبور بودیم تصمیمات سختی بگیریم تا بی‌رحمانه هزینه‌های سربار را کاهش دهیم، برخی از کارکنان را رها کنیم و برای ادامه کار مبارزه کنیم. تیم بیش از ۱۰۰ نفره من می خواست در آن زمان ها من را قوی و تعیین کننده ببیند.

اگر دیدگاه آنها نسبت به من به دلیل آسیب پذیری های من ضعیف شده بود و من را مضطرب و نامطمئن می دیدند، احساس می کردند این هم همینطور. آنها قبلاً آن را احساس می کردند و من هم آن را احساس می کردم. بنابراین من آن را بدتر می کردم. من می دانم که این مورد است، زیرا اعضای هیئت مدیره به من به عنوان مثبت ترین و متمرکزترین عضو هیئت مدیره نگاه می کردند. وقتی تردیدها و ترس هایم را به اشتراک گذاشتم، آنها حتی بیشتر وحشت کردند، زیرا، و نقل قول می کنم: “اگر راب می ترسد، پس ما باید همه بترسیم.”