“قانون ۳۷ درصد”: ترفند ریاضی برای ساختن
تصمیمات بسیار بهتر
در درون هر تصمیم مهم، تصمیم کوچکتری وجود دارد: چه زمانی از جمع آوری اطلاعات صرف نظر می کنید و تصمیم می گیرید که دارید داده های کافی برای انتخاب؟ زمان زیادی را صرف بررسی گزینه‌های خود کنید و طعمه فلج تحلیلیمی‌شوید. > یا اجازه دهید فرصت‌های امیدوارکننده از بین بروند. خیلی سریع فرآیند را ببندید و در خطر پشیمان شدن گزینه‌های خود خواهید بود. هرگز در نظر گرفته نشده است.
این درست است چه شما در جستجوی همسر یا به دنبال ویترین فروشگاهی برای کسب و کارتان است. چگونه تصمیم می گیرید که چه زمانی بیشتر کاوش کنید و چه زمانی ماشه را برای انتخاب انتخاب کنید؟
چه می‌شود اگر به شما بگویم که یک پاسخ منفرد و مشتق از ریاضی برای این سؤال بدون توجه به دامنه‌ای وجود دارد، چه می‌شود؟ تصمیم شما در می افتد؟ باورتان می‌شود اگر به شما بگویم این عدد عجیب و غریب، ۳۷ است؟
روش ایده‌آل ریاضی برای انتخاب‌های مهم
عجیب به نظر می رسد که فکر کنیم یک پاسخ درست برای این سوال وجود دارد که “چه مدت به بررسی گزینه هایم ادامه می دهم.” ازدواج با فرد مناسب شاید مهم ترین تصمیم زندگی شما باشد. مطمئناً، شما باید آب را طولانی تر از زمانی که یک تامین کننده جدید سواگ انتخاب می کنید، آزمایش کنید، درست است؟
اما به عنوان یک مقاله جذاب اخیر Big Think به تفصیل توضیح می دهد، صرف نظر از اینکه در تلاش هستید چه انتخابی داشته باشید، ریاضیدانان ادعا می کنند که ۳۷ درصد قانون” اعمال می شود. در اینجا به طور خلاصه این است: ۳۷ درصد اول فرآیند تصمیم گیری خود را صرف جمع آوری اطلاعات و تعهد به هیچ کاری نکنید. پس از آن دوره، گزینه بعدی را انتخاب کنید که از هر چیزی که قبلا دیده اید بهتر است.
این توصیه عجیب و غریب در واقع فرمولی دارد (افراد که از نظر ریاضی متمایل هستند می توانند بررسی کنند توضیح بیشتر در اینجا) و ریاضیدانان اصرار دارند که این قانون بیشترین احتمال را به شما می دهد. انتخاب بهینه
به کارگیری یک قانون دقیق در واقعیت آشفته
البته اعمال این قانون در موقعیت های مختلف متفاوت به نظر می رسد. اگر یک ماه به خود فرصت داده اید تا به املاک و مستغلات نگاه کنید، قانون ۳۷ درصد به شما پیشنهاد می کند که یک سوم یا بیشتر از آن را صرف بررسی بازار کنید و هیچ تصمیمی نگیرید. اگر دستیار استخدام می کنید و قصد دارید با ۱۰ نامزد مصاحبه کنید، سه نفر اول را کنار بگذارید. سپس نفر بعدی را انتخاب کنید که اولین دسته را شکست دهد. اگر امیدوارید تا ۴۰ سالگی به آرامش برسید و از دبیرستان شروع به قرار ملاقات کنید، یک سوم اول زندگی دوستی خود را – تا حدود ۲۵ سالگی – اختصاص دهید تا گزینه های خود را بررسی کنید.
در این مرحله، شرط می بندم که برخی از شما مخالفت هایی دارید. اگر اتفاقاً یک نامزد کاملاً درخشان (یا علاقه عاشقانه یا بازی املاک و مستغلات) اولین کسی باشد که با آن روبرو می شوید چه؟ این قانون را دنبال کنید و ممکن است زندگی خود را به فحش دادن به ریاضیات بگذرانید و به این فکر کنید که “چه می شود اگر؟”
درست است که مسائل قلبی منطقی نیستند و این قانون فقط احتمالات را به حداکثر می رساند. موفقیت را تضمین نمی کند. بنابراین اگر صاعقه زد یا فرشتگان آواز می خوانند و شما کاملاً مطمئن هستید که همتای مناسب خود را پیدا کرده اید، اجازه ندهید فرمول های انتزاعی مانعی برای شما ایجاد کنند. (البته به این فکر کنید که چقدر مطمئن بودید که دوستدار دبیرستان شما The One است و با درجه ای از شک و تردید به شیفتگی نزدیک شوید.)
اما حتی اگر پیروی کورکورانه از قانون ۳۷ درصد در هر مورد عاقلانه نباشد، آن را نامعتبر یا غیر مفید نمی کند. دانستن اینکه صرف تقریباً یک سوم فرآیند تصمیم گیری خود برای جمع آوری اطلاعات عموماً بهینه است، می تواند به شما کمک کند در برابر FOMO و فلج تجزیه و تحلیل مقاومت کنید. دانستن اینکه باید اولین نامزدی را انتخاب کنید که گزینه‌هایی را که قبلاً بررسی کرده‌اید شکست دهد، می‌تواند به شما کمک کند شجاعت جمع کنید تا ماشه را بکشید.
ترفند تصمیم‌گیری عالی، ایجاد تعادل بین کاوش و قاطعیت است، و این دقیقاً همان قانون ۳۷ درصد است. به شما کمک می کند.
