چگونه این مرد هات داگ اصلی جزیره کونی را بازگرداند. اگر باید بپرسید چرا، هرگز یکی را نداشتم

مایک، جیمی و جو کوین کودکی تابستان ها در پیاده روی جزیره کونی در بروکلین ، جایی که پدربزرگشان که آن زمان در دهه ۸۰ خود بود شروع به خوردن یک هات داگ می کرد و سپس آن را تف می کرد و شکایت می کرد که “فلتمن اینطوری درست نمی کرد.” چارلز فلتمن، یک مهاجر آلمانیمهاجر آلمانی با یک چرخ دستی پای در جزیره کونی، هات داگ را در سال ۱۸۶۷ اختراع کرده بود، و برادران مشتاق احیای نام تجاری برای احترام به این میراث – و پدربزرگشان بودند. چند دهه بعد، شرکت منتج، Feltman’s of Coney Island، با یکی از غول های بازار ۱۹ میلیارد دلاری هات داگ و سوسیس ایالات متحده. اما با در دست گرفتن جو، ۴۲ ساله، و درآمد ۳٫۱ میلیون دلاری در سال ۲۰۲۱، Feltman’s بیش از حد خود را حفظ کرده است – در خیابان های شهر نیویورک و فراتر از آن. — همانطور که به تام فاستر گفته شد

من و برادرانم با شنیدن در مورد چارلز فلتمن بزرگ شدیم که فرانکفورتر را به یک نان دراز تبدیل کرد و هات داگ را اختراع کرد. و چگونه همه چیز را تغییر داد. در آن زمان، مردم مایوهای فانتزی می پوشیدند و با ظروف نقره و بشقاب در ساحل غذا می خوردند. اما هات داگ، شما می توانید آن را در دست خود نگه دارید. این غذا به غذای اصلی نیویورک تبدیل شد.

در چند دهه بعد، فلتمن چرخ دستی پای خود را به بزرگترین رستوران جهان تبدیل کرد. ، در خیابان سرف، شماره ۱۰۰۰، درست در ساحل — با ۱۸ ایستگاه کباب کردن. جایی بود که باید بود. اما پس از آن، در سال ۱۹۱۶، یک دستگاه برش نان که در فلتمن به نام ناتان هندورکر کار می کرد، یک غرفه رقابتی در آن سوی خیابان راه اندازی کرد و هات داگ های خود را به قیمت ۵ پوند فروخت و فلتمن را که فلتمن را به قیمت یک سکه فروخت، پایین آورد. جای او به شهرت نیتن تبدیل شد، در حالی که فلتمن در نهایت محو شد. در سال ۱۹۵۴ بسته شد.

این داستان با برادر بزرگترم، مایکل، و برادر وسطی من، جیمی طنین انداز شد، و آنها مطرح شدند. با برنامه ای برای شروع یک کسب و کار وقتی بزرگ شدیم و فلتمن را به شکوه بازگردانیم. جیمی می خواست ابتدا چند دلار درآمد داشته باشد، بنابراین بلافاصله پس از اتمام کالج به وال استریت رفت. او یک سال و نیم کار را شروع کرده بود که در ۱۱ سپتامبر در مرکز تجارت جهانی کشته شد – او ۲۳ سال داشت.

جیمی تاجر خانواده بود. من بیشتر ورزشکار بودم. مایک بیشتر از نوع خلاق بود. بنابراین رویای فلتمن در آن روز مرد. من ارشد در وست پوینت بودم و دو تور در عراق و یک تور در افغانستان انجام دادم.

یک روز. در سال ۲۰۱۵، من و مایک در خانه قدیمی مک سورلی، یک غواصی کلاسیک در نیویورک، نشسته بودیم، و ممکن بود آبجو صحبت کند، اما من گفتم: “چرا ایده فلتمن را احیا نکنیم؟” و ناگهان نتوانستیم در مورد آن صحبت نکنیم. متصدی بار، اسکات، در چشمان ما نگاه کرد و گفت: “می دانی چند مرد ایرلندی مست به این بار می آیند و امیدها و رویاهای خود را به ما می گویند و هرگز دنبال نمی کنند؟” آنقدر عصبانیم کرد که تمام شب را بیدار ماندم و یک وب سایت درست کردم. برادرم می‌گفت: “اوه! جوجو به نوعی در این مورد جدی است!”

هیچ‌کس صاحب این برند نبود — در شن های زمان گم شده است ما در آرشیو کتابخانه عمومی بروکلین و دانشگاه کلمبیا جستجو کردیم تا همه این مقالات را در مورد نحوه انجام این کار توسط فلتمن در آن روز بخوانیم.

ما در سال ۲۰۱۵ با پنجره آشپزخانه در شرق شروع کردیم. دهکده ای در منهتن، غذا دادن به افرادی که بیرون رفته بودند و مشروب می خورند. شخصی از Gothamist بازدید کرد و داستانی را منتشر کرد که ما را بهترین هات داگ شهر نیویورک نامید. در آن زمان، ما حتی نان‌های خود را به صورت عمده نمی‌خریدیم – ساختن هات داگ برای ما بیشتر از فروش آن هزینه داشت. و ناگهان خطی در اطراف بلوک ایجاد شد.

بیشتر مردم فکر می کنند هات داگ یک هات داگ است. اما من عاشق تماشای مردم هستم که برای اولین بار به ما گاز می خورند: “اوه، خدای من!”

مردم شروع به پرسیدن از ما کردند که آیا آنها می توانستیم بسته هایی از هات داگ خود را بخریم، بنابراین ما به یک استراتژی خرده فروشی روی آوردیم. امروز ما در ۱۲۰۰ فروشگاه Publix، ۳۳۰ فروشگاه Whole Foods و تعدادی فروشگاه دیگر هستیم. و ما در منوی مک سورلی هستیم. این اولین تغییر منوی نوار در ۶۳ سال بود.

وقتی به مردم می گویم هات داگ می فروشم، ۹۹٫۹ درصد از زمانی که می خندند سپس به جزئیات ذخیره سازی سرد و توزیع سرد و ماندگاری ۶۰ روزه و پیچیدگی لجستیکی می پردازم.