کارمند من در جلسات مدام به خواب می رود

شرکت ما حداقل چهار هفته مرخصی با حقوق به کارکنان ارائه می دهد. یکی از بهترین منشی‌های کارکنان ما در حال حاضر ۲۲ روز PTO دارد و هر سال نه تنها از همه آن استفاده می‌کند، بلکه قبل از پایان سال تراز PTO منفی دارد. استفاده از آن همیشه برای مسافرت است، نه به این دلیل که او با یک بیماری یا مسائل خانوادگی یا هر چیز جدی سروکار دارد. او همچنین پس از استفاده از PTO خود، بدون حقوق زیاد مرخصی می‌گیرد.

بقیه اعضای تیم منشی همیشه این موارد را پوشش داده‌اند. او، اما تیم شروع به عصبانیت از مدت زمانی که او از دفتر دور است می کند و شروع به اظهار نظرهایی مانند “چرا او اینقدر مرخصی می گیرد؟” و “باید خوب باشد.” او همچنین اغلب می‌گوید که این شغلی نیست که او به آن نیاز دارد — شوهرش به اندازه کافی برای حمایت از هر دوی آنها درآمد دارد.

این سال، او قبلاً گفته است که بسیار بیشتر از زمان مرخصی اختصاص داده شده (استفاده از مرخصی بدون حقوق مجدد) برای سفر چند هفته ای در یک زمان، و اگر نتواند روزهای مرخصی را بگذراند، او ترک خواهد کرد آیا ما او را بلوف می نامیم؟

در شرایطی مانند این می تواند وسوسه انگیز باشد که فقط از اصل موضوع پیروی کنیم — برای گفتن اینکه شما او را استخدام کرده اید تا تعداد روزهای مشخصی در سال آنجا باشد و او باید این کار را انجام دهد، دوره. و این ممکن است در نهایت نیاز به پاسخ باشد. اما قبل از اینکه تصمیم بگیرید، به تأثیر واقعی کاری که او انجام می دهد بر روی گردش کار شما و بقیه کارکنان خود نگاه کنید. اگر بار کاری دیگران هنگام بیرون رفتن سنگین‌تر و استرس‌زاتر می‌شود، منطقی است که آن را توضیح دهید و از آن به عنوان مبنایی برای نه استفاده کنید. (البته آن را توضیح دهید تا بفهمد از کجا آمده‌اید و فکر نکند که به خاطر قوانین به قوانین پایبند هستید).

اما شما همچنین باید آن را با این واقعیت که واقعاً ممکن است او را به خاطر این موضوع از دست بدهید، متعادل کنید. بنابراین سؤال این است که آیا کار او زمانی که آنجا است آنقدر قوی است که شما مایل باشید تأثیر بیرون بودن او را تا حد زیادی بپذیرید. این امکان وجود دارد که کار او به‌قدری بهتر از همه باشد که شما بتوانید تصمیم بگیرید، علیرغم تأثیر روحی بالقوه‌ای که ممکن است بر دیگران بگذارد. اما نکته کلیدی این است که ارزشی را که او به ارمغان می آورد در مقابل اختلالاتی که ایجاد می کند سنجید. این معادله را در ذهن خود روشن نگه دارید، به طوری که واقعاً در مورد آنچه برای کار منطقی است و نه درباره ایده‌های مبهم‌تر درباره آنچه که او باید یا نباید انجام دهد باشد.

و البته این فقط در مورد مرخصی بدون حقوق صدق می کند. استفاده او از PTO بخشی از غرامتی است که شما به او می‌دهید، تا زمانی که او آن را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که باعث ناراحتی گسترده و قابل اجتناب نشود.

ما ۱۰ کارمند داریم و معمولاً یک دو نفر کارآموز در هر ترم. وقتی کارآموزان ما برای شیفت کاری خود می‌آیند، باید از کنار دفتر هر فرد عبور کنند تا به میز کارشان برسند. متوجه شده ام که کارآموزان هنگام ورود به همه می ایستند تا سلام کنند و پس از خروج دوباره با همه خداحافظی می کنند.

من مطمئناً می‌دانم که چرا آنها این کار را می‌کنند — مودبانه به نظر می‌رسد و ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشد که فقط وارد شوید و بدون اینکه کسی را بشناسید بیرون بروید. من به عنوان یک کارآموز در اوایل کارم در موقعیتی مشابه بودم و سرپرستم ناگهان به من گفت که احوالپرسی با مردم و خداحافظی عجیب است، که برای من به عنوان دانشجویی که قبلاً هرگز در دفتر کار نکرده بودم بسیار شرم آور بود. من می‌خواهم چیزی به کارآموزانمان بگویم، زیرا بخشی از چیزهایی که آنها در اینجا یاد می‌گیرند نحوه کار در دفتر است، اما نمی‌خواهم از صحبت کردن با کارکنان ما احساس خجالت یا ناخوشایندی داشته باشند. آیا راهی وجود دارد که بتوانم بدون شرمسار کردن آنها به آنها اطلاع دهم که این روش استاندارد نیست (حداقل در دفتر ما)؟

آموزش گروهی را برای کارآموزان خود انجام می دهید. الف>؟ اگر چنین است، من آن را در آنجا مطرح می کنم. در حالت ایده‌آل می‌توانید در ابتدای دوره کارآموزی با داشتن بخش «چگونگی حضور در دفتر» در آموزش اولیه، آن را پوشش دهید. توضیح این موضوع در ابتدا بسیار ساده‌تر است، زمانی که در چارچوب «شما قبلاً این کار را اشتباه انجام داده‌اید» نباشد.

اما این فقط در مورد کارآموزان آینده به شما کمک می‌کند. برای موارد فعلی‌تان، همچنان می‌توانید ببینید که آیا می‌توانید این را با چند نکته دیگر «چیزهایی که ممکن است در مورد حضور در دفترتان متوجه نشوید» همراه کنید، که برخی از ناهنجاری‌ها را به حداقل می‌رساند (و شرط می‌بندم نکات بیشتری وجود داشته باشد که مفید باشد. به آنها). اما اگر نه، می‌توانید فقط این را بگویید: “من دوست دارم همه شما در اینجا با همکاران خود رفتاری دوستانه داشته باشید. یکی از کارهایی که لازم نیست انجام دهید – در واقع نباید انجام دهید – سلام کردن است. هر فرد به صورت جداگانه وقتی وارد می‌شوید و هنگام خروج به‌صورت جداگانه خداحافظی می‌کنید. می‌دانم وقتی تازه کار می‌کردم، احساس ناراحتی می‌کردم که بیایم یا بروم بدون اینکه مردم را به رسمیت بشناسم. اما این می‌تواند برای افرادی که تمرکز می‌کنند وقفه ایجاد کند.” می‌توانید اضافه کنید، “این چیزی است که وقتی برای اولین بار شروع به کار کردید، مشخص نیست، و همه ما آنجا بوده‌ایم.”

من قبلاً با مردی کار می کردم که با یک فرد خوب کنار نمی آمد. افراد زیادی از جمله من با گذشت زمان، احترام یکدیگر را به دست آوردیم و توانستیم به طور حرفه ای با هم کار کنیم.

من تازه فهمیدم که او از وضعیت فعلی اش کنار گذاشته شده است. پس از اخطار دو هفته ای خود به کار. نمی‌دانم شرایط چیست، اما می‌دانم که این برای شرکت او عادی نیست. امشب درخواستی برای اضافه کردن او به عنوان یک اتصال در لینکدین دریافت کردم. من نگران هستم که او بخواهد از من به عنوان مرجع استفاده کند یا او را تأیید کند. با وجود اینکه به او احترام می‌گذارم، احساس نمی‌کنم بر اساس مشاهدات خودم این کار را انجام دهم. آیا بهتر است درخواست را نادیده بگیرم یا اگر چیزی از من بخواهد آن را بپذیرم و مؤدبانه رد کنم؟ آیا افزودن او به‌عنوان یک ارتباط به این معنی است که من از او حمایت می‌کنم؟

افزودن او به‌عنوان یک ارتباط به این معنی نیست که شما او را تأیید می‌کنید، فقط اینکه شما نوعی ارتباط با او دارید، که می تواند هر چیزی باشد از “این غریبه ای است که از من خواست وصل شوم و من فهمیدم که چرا نه” تا “ما زمانی در همان ساختمان ۵۰۰ نفری کار می کردیم” تا ” او همسر حرفه ای من است.”

اما شما موظف نیستید که او را اضافه کنید. شما آزادید که درخواست را نادیده بگیرید، و اگر او با شما تماس گرفت و در زمانی از شما درباره آن سوال پرسید، می‌توانید بگویید: “اوه، من به سختی در لینکدین هستم، بنابراین اغلب آنها را نمی‌بینم.”