بیانیه استیو کر سرمربی گلدن استیت وریرز
درباره تیراندازی Uvalde یک درس قابل توجه است
رهبری
رهبران تصمیم می گیرند. مهارت‌های سخت، مهارت‌های نرم، مهارت‌های ارتباطی، توانایی ایجاد انگیزه و الهام بخشی – همه آن ویژگی‌ها و موارد دیگر مهم هستند، اما در نهایت هر رهبر با تصمیم‌هایش قضاوت می‌شود.
از جمله تصمیم گیری در مورد اینکه چه زمانی ساکت بمانید و چه زمانی صحبت کنید.
این یک تصمیم است استیو کر به وضوح (و بار دیگر) تازه ساخته شده است. وقتی کر دیروز برای یک کنفرانس مطبوعاتی برنامه ریزی شده نشست، به سؤالات پاسخ نداد.
در عوض او این را گفت (در حالی که طولانی است، فکر می کنم صرفاً منصفانه است که آن را به طور کامل درج کنم):
در مورد بسکتبال صحبت نمی کنم. در شش ساعت گذشته هیچ اتفاقی برای تیم ما نیفتاده است. امشب به همین ترتیب شروع می کنیم. هر سوال بسکتبال مهم نیست.
از زمانی که ما را ترک کردیم (تمرین)، ۱۴ کودک در ۴۰۰ مایلی اینجا کشته شدند و یک معلم. در ۱۰ روز گذشته، سیاه‌پوستان سالخورده را در سوپرمارکتی در بوفالو کشته‌اند. ما کلیساهای آسیایی را در جنوب کالیفرنیا کشته‌ایم. اکنون ما کودکانی داریم که در مدرسه به قتل رسیده اند.
چه زمانی قرار است کاری انجام دهیم؟ خسته ام. من از این که اینجا بلند شوم و به خانواده های ویران شده ای که آنجا هستند، تسلیت بگویم، بسیار خسته شده ام. خسته ام از لحظه های سکوت بس است.
در حال حاضر ۵۰ سناتور وجود دارد که از رای دادن به HR8 امتناع می‌کنند، این قانون بررسی پیشینه‌ای است که مجلس چند سال پیش تصویب کرد. دو سال است که آنجا نشسته است. دلیلی وجود دارد که آنها به آن رأی نمی دهند: حفظ قدرت.
من از شما میچ مک کانل، از همه شما سناتورهایی که از انجام کاری در مورد خشونت، تیراندازی در مدرسه، تیراندازی در سوپرمارکت امتناع می‌کنید، می‌پرسم، از شما می‌پرسم: آیا می‌خواهید قدرت خود را بر زندگی فرزندانمان ترجیح دهید. و افراد مسن و کلیساهای ما؟ زیرا به نظر می رسد. این کاری است که ما هر هفته انجام می دهیم.
پس خسته شدم. به اندازه کافی داشته ام. قراره امشب بازی رو انجام بدیم اما من می‌خواهم هر کسی اینجا، هر کسی که به این حرف گوش می‌دهد، به فرزند یا نوه، مادر یا پدر، خواهر، برادر خود فکر کند. اگر امروز برای شما این اتفاق بیفتد چه احساسی دارید؟ ما نمی توانیم نسبت به این بی حس شویم. ما نمی توانیم اینجا بنشینیم و فقط در مورد آن بخوانیم و برویم، خوب، بیایید یک لحظه سکوت کنیم. “برو دابز.” “بیا، ماوس، بیا بریم.”
این کاری است که ما می خواهیم انجام دهیم. ما می رویم یک بازی بسکتبال بازی کنیم.
پنجاه سناتور در واشنگتن قصد دارند ما را گروگان بگیرند. آیا می دانید که ۹۰ درصد آمریکایی ها، صرف نظر از حزب سیاسی، خواهان بررسی پیشینه، بررسی پیشینه جهانی هستند؟ نود درصد ما ما توسط ۵۰ سناتور در واشنگتن گروگان گرفته شده‌ایم که علیرغم آنچه ما مردم آمریکا می‌خواهیم، حتی از دادن آن به رأی‌گیری خودداری می‌کنند.
آنها به آن رأی نمی دهند زیرا می خواهند قدرت خود را حفظ کنند. رقت انگیز است.
به اندازه کافی خوردم.
ناراحتی کر موجه است. برای یک چیز، به عنوان یک شخصیت عمومی اغلب از او خواسته می شود تا در مورد مسائل و رویدادهای غیر مرتبط با بسکتبال اظهار نظر کند. حتی اگر از او خواسته نشود، غفلت از انجام «افکار و دعا» معمولی می‌تواند باعث شود برخی تصور کنند که او بی‌احساس یا بی‌توجه است.
ویدیو را تماشا کنید. کر قطعاً اهمیت می‌دهد.
اینکه با Kerr موافقم یا نه مهم نیست. او حق دارد نظرات خود را داشته باشد. او حق دارد نظرات خود را به اشتراک بگذارد.
به عنوان یک رهبر، او این حق را دارد که تصمیم بگیرد نظرات خود را به اشتراک بگذارد.
بسیاری از رهبران — مانند بسیاری از افراد — سعی می کنند به روش های سطحی برجسته شوند. شاید آنها لباس های غیر معمول می پوشند. به دنبال علایق غیرعادی باشید. به طور عمومی از ابتکارات محبوب حمایت می‌کنند.
آنها سعی می‌کنند برجسته باشند، اما راه‌های نسبتاً آسانی را برای این کار انتخاب می‌کنند.
/div>
رهبران بزرگ؟ آنها این کار را به روش سخت انجام می دهند. آنها موضعی اتخاذ می کنند که ممکن است به خاطر اتخاذ آنها مورد انتقاد قرار گیرند: نه به این دلیل که امیدوارند برجسته شوند، بلکه به این دلیل که می خواهند کار درست را انجام دهند. گام های نامطلوب برمی دارند. آنها مایلند طبق معمول از تجارت خارج شوند به امید اینکه اوضاع را بهتر کنند.
آنها ریسک های واقعی را انجام می دهند — نه به خاطر ریسک، بلکه به خاطر پاداشی که معتقدند امکان پذیر است.
آنها با مثال خود، دیگران را تشویق می کنند تا برای رسیدن به آنچه که آنها ممکن هستند، ریسک کنند.
این همان رئیسی است که مردم می خواهند برای آن کار کنند.
مهم‌ترین تصمیمی که می‌گیرید؟ این می‌تواند این باشد که انتخاب کنید از آن دسته از رهبرانی باشید که آنچه را که شما باور دارید می‌گوید. نه برای تمجید، نه برای جلال، نه برای برندسازی یا ادراک عمومی یا انگیزه های دیگر، بلکه به این دلیل که آن چیزی است که شما باور دارید.
و چون مایلید پشت این باورها بایستید.
