ایلان ماسک ثابت می کند که اراده شما را نمی سازد موفقیت آمیز. در اینجا چرا طبق علم

ما در مورد ایلان اشتباه کرده‌ایم. به طور کلی اعتقاد بر این است که چیزی که ایلان ماسک را در رتبه اول برای پربازده ترین فرد جهان به ارمغان آورده است، نیروی اراده مافوق بشری اوست – روحیه ذهنی ربات مانندی که به او اجازه می دهد از وسوسه اجتناب کند، حواس پرتی ها را به حداقل برساند و سطحی از نظم و انضباط را اجرا کند که سرسخت ترین افراد را به خود اختصاص دهد. Navy Seals شبیه مهدکودک ها به نظر می رسد.

الون ماسک به خاطر این چیزها مشهور نیست. دستاوردهای او با قدرت اراده او مرتبط نیست. بر اساس علم، خودکنترلی تلاش‌کننده (اصطلاحی که ما دانشمندان برای قدرت اراده استفاده می‌کنیم) به طور مداوم با دستیابی به هدف ارتباطی ندارد. این حتی در مورد خود ماسک نیز صادق است. بنابراین، او چگونه این کار را انجام می دهد؟ و چگونه می توانید این کار را انجام دهید؟

آنچه واقعاً اهمیت دارد و ما باید در زندگی شخصی و حرفه ای خود روی آن تمرکز کنیم، در دسترس بودن و برجسته بودن وسوسه ها در محیط های کاری است. این بدان معناست که ما باید معماران منتخب شویم ، محیط های خود را به گونه ای مدیریت می کنیم که ما را به سمت اهدافمان سوق دهد و به دور از هر چیز دیگری.

با احاطه عمدی و فقط خودمان با انتخاب هایی که برای اهدافمان مفید هستند، وسوسه ها را به حداقل می رسانیم، تبدیل به کمتر از نظر شناختی تحلیل رفته، و بنابراین قادر به دستیابی به اهداف ما، به خصوص در بلند مدت.

چگونه این کار را انجام دهیم؟ اینجاست که علم وارد می‌شود.

محیطی را تصور کنید که مملو از همه چیزهایی است که احتمالاً می تواند حواس شما را پرت کند: تلفن همراه شما از اعلان های حساب های رسانه های اجتماعی شما وزوز می کند. همکاران شما در پس زمینه چت می کنند. لیوان خالی قهوه شما در حال درخواست یک استراحت دیگر برای قهوه است.

که ساده‌تر است: مقاومت در برابر هر یک از این وسوسه‌ها (یعنی تمرین کردن خود) -کنترل) یا از ابتدا در این محیط قرار نگرفته است؟ اولی قابل تحسین است، اما سعی کنید آن را دو بار انجام دهید. این دومی است که در واقع کار می کند. نام آن ، و زمانی است که شما فعالانه مطمئن می شوید که خود را در “برانگیختن خواسته ها قرار نمی دهید ” وضعیت.

گفتنش آسان تر از انجام دادن؟ شاید. اگر به دنبال یک جایگزین دوستانه تر هستید ، اصلاح موقعیت. این دقیقاً به این معنی است که به نظر می رسد: تغییر جنبه ای از محیط خود برای مطابقت بیشتر با اهداف شما. بنابراین، به جای اینکه گوشی خود را در خانه بگذارید (انتخاب)، آن را در حالت هواپیما قرار دهید و آن را برای چند ساعت در کشو پنهان کنید (اصلاح).

A nudge یک نشانه محیطی غیر اجباری و کم خطر است که به آرامی شما را به سمت یک واکنش رفتاری بهینه سوق می دهد. به عنوان مثال، اگر یک تکه میوه هم سطح چشمانتان در صندوق خانه باشد، احتمال خرید آن بیشتر است.

می‌خواهید صبح‌ها ورزش کنید؟ لباس های تمرینی را شب قبل در پای تخت قرار دهید. آیا می خواهید دوستدار محیط زیست باشید؟ یک «از پله‌ها بروید» را پشت درب خود بچسبانید. آیا می خواهید فرزندان خود را تشویق کنید تا بیشتر بازیافت کنند؟ یک تور بسکتبال کوچک درست بالای سطل بازیافت بچسبانید.

به عبارت دیگر، محیط اطراف خود را طوری تنظیم کنید که فقط با با توجه منفعلانه به چیزهای اطراف خود، در حال حاضر یک قدم به هدف رفتاری خود نزدیک شده اید.

این یک چیز است که یک بار یک کار خوب انجام دهید، و اینکه آن را به عنوان یک جنبه ثابت از زندگی خود بپذیرید کاملاً چیز دیگری است. خوشبختانه، چهار مرحله ساده می تواند شما را به آنجا برساند.

عادت ها بر چهار ستون بنا شده اند: نشانه، ولع، پاسخ، پاداش. یک نشانه به مغز شما اجازه می دهد بداند که یک جایزه نزدیک است. یک ولع انگیزه شما برای عمل بر اساس نشانه است. پاسخ خود عمل است. و پاداش آن چیزی است که برای انجام عمل دریافت می کنید.

چگونه می توانید از این اطلاعات استفاده کنید؟ اگر می خواهید یک عادت خوب ایجاد کنید: نشانه را آشکار کنید. هوس را جذاب کنید؛ پاسخ را آسان کنید؛ و ثواب را رضایت بخش کنید.

بگذارید فرض کنیم استرس دارید (نشان). شما می خواهید استرس (ولع مصرف) را از بین ببرید، بنابراین دفترچه یادداشت دستی جیبی خود را بیرون می آورید و چند کلمه در مورد احساس خود بنویسید (پاسخ). نتیجه این است که وضوح احساسی (پاداش) به دست می آورید و نوشتن در دفتر خاطرات در هنگام مواجهه با استرس (عادت شکل گرفته) به یک محرک مثبت تبدیل می شود.