داستانی درباره مومنتوم و اینکه چرا گام های افزایشی هستند
کلید واقعی برای رسیدن به اهداف
اگر تا به حال با دومینو بازی کرده اید یا آنها را دیده اید، این را می دانید: طولانی طول می کشد وقت آن است که زنجیره را در فاصله دقیق از یکدیگر و با ظرافت زیاد تنظیم کنید تا اینکه در نهایت بتوانید آن لحظه “پرداخت” را داشته باشید که در آن اولین مورد را از بین ببرید و سقوط برخی یا همه آنها را تماشا کنید.
هنگامی که این سناریو را تنظیم می کنیم، می دانیم که خود را درگیر چه چیزی هستیم. با این حال، اغلب اوقات، زمانی که برای رسیدن به اهداف خود کار می کنیم، انتظار داریم که کل ترکیب آماده باشد، در فرمی عالی، و برای هر شکل مستطیلی کوچک، به راحتی و در کمترین زمان یکنواخت، نفر بعدی و بعدی را از بین ببرد.
چرا این اختلاف وجود دارد؟ و چرا بسیار رایج است که سعی کنیم از شادی های آرام تر تنظیم هر قطعه، تعادل، اندازه گیری، ایجاد یک سیستم، و یافتن آرامش، حضور و پتانسیل برای لذت بردن از آن مرحله به نفع پایان بزرگ به نظر بگذریم. ?
اخیراً خاطره ای از شروع اولین کسب و کارم در سال ۲۰۰۹ به من بازگردانده شد. در پشت صحنه «تنظیم دومینوهای من» کار می‌کردم و برای اولین بار آماده بودم.
دوستم مایکل اوکی این فرصت را به من داد زمانی که مرا برای انجام پردازش پرداخت (آن شرکت) کارگزاری پردازش کارت اعتباری است) برای تیم فوتبال نیمه حرفه ای او.
و آن یک فرصت، که بدون زمان تنظیم ترکیب دومینوها ممکن نبود ، شتابی را برای فرصتی دیگر و فرصتی دیگر و فرصتی دیگر ایجاد کرد (تا ۱۳ سال بعد، ما در ۳۸ ایالت مشتری داشتیم).
این برای شما چه معنایی دارد؟
- روی صحنه ای که هستید تمرکز کنید.
- از این مرحله که دقیقاً چیست و چگونه شما را برای مرحله بعدی آماده می‌کند، قدردانی کنید.
- وقتی آماده شدید، به دنبال دومینوی اول (یا بعدی) بگردید، نه دومین، پنجمین، دهمین یا صدمین آن. فقط بعدی
به این ترتیب پیشرفت بزرگی حاصل می شود. از طریق مراحل کوچک و تدریجی.
دفتر؟
