برای موفقیت تحت فشار، روی تجربه تمرکز کنید

مربی جان وودن از تعریف خود از موفقیت استفاده کرد نه فقط به عنوان یک شعار برای زندگی . او از آن به عنوان وسیله ای برای بهبود عملکرد استفاده کرد: “موفقیت آرامش ذهن است که یک نتیجه مستقیم رضایت از خود در دانستن اینکه شما برای تبدیل شدن به بهترین چیزی که توانایی دارید تلاش کرده اید. به طور خلاصه: تمام تلاش خود را بکنید.

فلسفه مربیگری جان وودن

او توضیح داد: “یک مربی فقط می تواند بهترین کار خود را انجام دهد، نه بیشتر.” اما او این را نه تنها به خود، بلکه به افرادی که او را استخدام می کنند و به جوانان تحت نظارت او مدیون است. اگر واقعاً تمام تلاش خود را انجام دهید – و فقط شما واقعاً می دانید – در این صورت موفق هستید و امتیاز واقعی مهم نیست که آیا مطلوب یا نامطلوب بوده است. با این حال، وقتی نتوانید بهترین کار را انجام دهید، شکست خورده اید حتی اگر امتیاز ممکن است مورد پسند شما بوده باشد.”

وودن توضیح داد که صرفاً احساس خوب نسبت به تلاش خود برای مؤثر بودن کافی نیست. این به این معنی نیست که شما نباید برای پیروزی مربیگری کنید. شما باید به بازیکنان خود بیاموزید که برای پیروزی بازی کنند و هر کاری که در توان شماست انجام دهید تا برنده شوید. من نمی‌خواهم بازیکنانی که تمایل زیادی به پیروزی ندارند و سخت و تهاجمی بازی نمی‌کنند، به این هدف برسند. اما می‌خواهم بتوانم احساس کنم و می‌خواهم بازیکنانم صادقانه احساس کنند که انجام بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید به خودی خود پیروزی است و کمتر از آن شکست است.”

او افزود: “این امکان وجود دارد که هر موفقیتی که داشته ام یا ممکن است به دست بیاورم می تواند متناسب با توانایی من باشد که نه تنها این ایده را در بازیکنانم القا کنم بلکه خودم هم به آن عمل کنم.” این فلسفه نه تنها در کمک به جمع کردن تیم هایش به مربی وودن کمک کرد. همچنین به افرادی که برای او بازی می‌کردند الهام‌بخش شد تا بر روی موفقیت واقعی در زندگی و فعالیت‌های خودشانتمرکز کنند. >.

چگونه انجام بهترین کار می تواند با موفقیت برابری کند

به عنوان مثال، رافر جانسون یک بازیکن بسکتبال UCLA از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۵۹ بود. او همچنین برنده مدال طلا در ده‌گانه المپیک ۱۹۶۰ بود. زمانی که جانسون برای اولین بار از شهر کوچک کینگزبورگ، کالیفرنیا به دانشگاه UCLA وارد شد، یک ورزشکار فوق العاده با استعداد به خودی خود، تحت تأثیر محوطه بزرگ شهر و سطح رقابتی که با آن روبرو بود، تحت تأثیر قرار گرفت و مرعوب شد.

همه چیز تغییر کرد، اما به محض اینکه جانسون برای تمرین بسکتبال به زمین رفت. جانسون به یاد می‌آورد: «مربی وودن گفت تنها چیزی که از ما می‌خواهد این بود که به عنوان ورزشکار و دانش‌آموز تلاش کنیم تا جایی که می‌توانیم خوب باشیم». وودن از بازیکنانش خواست که روی همه تلاش خود را در اختیار تیم و پیشرفت خود به عنوان بازیکن و به عنوان مردم.

از آن روز به بعد، جانسون دیدگاه خود را تغییر داد و متوجه شد که همه چیز را برای بهتر شدن تحت تاثیر قرار می دهد. او گفت: “عملکرد بعدی من در المپیک ۱۹۶۰، که در رم برگزار شد، ارتباط زیادی با فلسفه وودن برای تمرکز بر بهترین بودنم داشت.” نگران امتیاز، مدال، جایزه نباشید. نگران طرف مقابل نباش فقط روی انجام بهترین کار خود تمرکز کنید به همین سادگی است.”

تمرکز روی آنچه می توانید کنترل کنید

وودن به جای تمرکز بر برنده شدن، از بازیکنانش – و خودش – خواست که روی رشد در ورزش تمرکز کنند و با ذهنیت «همه‌ای» کار کنند که برای تجربه بیشتر از نتیجه ارزش قائل هستید. نتیجه یک حرفه بی نظیر بود که شامل ۱۰ قهرمانی NCAA (هفت مورد متوالی) و ۳۸ پیروزی متوالی در مسابقات NCAA با مرگ ناگهانی بود.

زمانی که فشار خارجی بیش از همه بود، نه مربی وودن و نه بازیکنانش اجازه ندادند بر عملکرد آنها تأثیر بگذارد. آنها فقط به این فکر می کردند که بهترین کارشان را انجام دهند، چیزی که آنها کنترل داشتند. همانطور که وودن دوست داشت بگوید: “هر چه بیشتر نگران می شویم چیزهایی که نمی‌توانیم کنترل کنیم، کمتر با چیزهایی که می‌توانیم کنترل کنیم انجام خواهیم داد.»

این مقاله در مارس ۲۰۱۷ منتشر شده و به روز شده است. عکس muse studio/Shutterstock