این مدیر عامل به اخلاق کاری خود افتخار می کرد. سپس او تقریبا در اثر سکته قلبی درگذشت
این مدیر عامل به اخلاق کاری خود افتخار می کرد. سپس او تقریبا
در اثر سکته قلبی درگذشت
اما هریس، رئیس The Glow London، شاید تجسم ایده آل کاری قرن ۲۱ است. او دو شرکت را اداره میکند، چهار بچه بزرگ میکند، در PTA خدمت میکند، برای امور خیریه داوطلب میشود، از شوهرش حمایت میکند، مهمانیها را سازماندهی میکند، خانهاش را بازسازی میکند، به طور منظم ورزش میکند، و قصد دارد حداقل ۱۰۰۰۰ قدم در روز بزند.
چیزی باید بدهد. در این مورد، قلب او.
در حالی که بدون شک یک بدترین سناریو است، تجربه هریس نمادی از یک موضوع گسترده تر در فرهنگ کاری ما: تجلیل بیش از حد از مشغله. چقدر سرمان شلوغ است به نماد وضعیت تبدیل شده است. و مکانی که ما خود را به دست می آوریم ارزش. ما اعتیاد به کار را با اشتیاق اشتباه میگیریم، خودمان را بیش از حد لاغر میکنیم تا تعهد به هدف داشته باشیم، در دسترس بودن مزمن برای مشارکت.
و این کشتن ما. طنز این است که کیفیت کار ما را نیز از بین می برد.
خبر خوب این است که ما واقعاً می توانیم همه چیز را داشته باشیم. و، نه، این مقاله موعظهای دیگری برای «تعادل بین کار و زندگی» نیست. برای برخی از ما کار بخشی از زندگی است و زندگی بخشی از کار است و چیز بدی نیست. ترفند این است که “خود” های متفاوت خود را بهینه کنیم تا عملکرد با کیفیت را در هر نقشی که در طول روز بازی می کنیم به حداکثر برسانیم. اینجاست که علم وارد می شود.
دوربین خود را خاموش کنید
بحث برانگیز به نظر می رسد، درست است؟ مسلما روشن کردن دوربین فواید مهمی دارد. افراد گزارش احساس ارتباط بیشتر با همکاران و وظایف محول شده، و اطمینان بیشتر در تلاشهای تیمسازی.
حتی اگر تصمیم بگیریم ساعات خلاقیت خود را به تعویق بیندازیم. زیرا وقتی جلسات ما به پایان می رسد، با Z برخورد می کنیم اوم خستگی. تحقیق نشان میدهد که ما بعد از یک روز جلسات ویدیویی احساس خستگی بیشتری میکنیم و کمتر درگیر هستیم. این امر باعث میشود که پس از جلسات، قدرت خلاقیت خود را دوباره انتخاب کنیم، که منجر به کاهش سرعت کار، و در نهایت ساعات کار طولانیتر میشود.
به عبارت دیگر، اگر میدانید که یک جلسه طوفان فکری در راه است، دوربین خود را خاموش کنید.
مغز خود را از قلاب خارج کنید. با یک آیین
کار ولع ما را برای معنا و جامعه، سیستم پاداش، و می تواند به ما کمک کند تا کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشیم. تعجب آور نیست که ما گاهی اوقات اجازه می دهیم آن را بیش از حد به حرکت درآوریم.
چگونه می توانیم فرار کنیم؟ اینجاست که آیینها وارد میشود. در سادهترین حالت، یک آیین، مجموعهای نمادین از رفتارهاست. به ترتیبی خاص، در یک زمان خاص، به دلیل خاصی انجام می شود. تشریفات می توانند نظم، صلح و اجتماع را در زندگی ما به ارمغان بیاورند و فرهنگ ها در سرتاسر جهان از آنها برای جدا کردن رویدادهای مهم از روزمرگی استفاده می کنند.
علامت شروع و پایان روز کاری شما با یک تشریفات شخصی به شما کمک می کند تا مرزی غیرقابل نفوذ شناختی بین «خود» کارتان و «خود» زندگی ایجاد کنید. با “باز کردن” مغز خود به این روش، پیام هایی را به کل بدن خود ارسال می کنید تا تمرکز خود را به چیزی غیر از کار منحرف کنید.
نتیجه این است که احساس اضطراب کمتر، استراحت بیشتر، حضور بیشتر در زندگی خانگی خود خواهید داشت، مطابق با نیازهای بدنی شما، و آماده برای شروع دوباره صبح روز بعد!
آیا انتقام را به تعویق انداخته اید؟
آیا تا به حال آنقدر کار کردهاید که وقتی وقت خواب میآید، عمداً تا دیروقت بیدار بمانید و بهجای اینکه به رختخواب بروید، برای مدتی «زمان من» را در اخبار خود مرور کنید؟ به این تاخیر زمان خواب انتقام می گویند، و ما این کار را برای گول زدن خود انجام می دهیم. احساس کنترل مجدد بر برنامه هایمان.
خبر بد این است که روز بعد وارد چرخه سمی کار بیش از حد می شود. نه تنها دچار کمبود خواب هستید، بلکه تفکر و حافظه شما و توانایی های تصمیم گیری تضعیف می شود. شما بیشتر استرس، مضطرب و تحریک پذیر می شوید. این برای بهره وری شما وحشتناک است و حتی برای کیفیت زندگی شما بدتر است.
نتیجه؟ ساعات کار طولانیتر در روز بعد، احساس کنترل کمتر بر روزتان، تعویق انتقامجویی بیشتر – و چرخه معیوب ادامه دارد.
برای مبارزه با این، یک مراسم لذت بخش و آرامش بخش قبل از خواب ایجاد کنید که شما را در حالت خواب آلودگی راحت کند. این به معنای عدم وجود صفحه نمایش است.
ایده پردازی